درمان سرطان پوست : روش های جدید و بهترین درمان ها

درمان سرطان پوست

پزشکان بهترین درمان‌ سرطان پوست را توضیح داده و نتایج مورد انتظار از هر روش درمانی را بطور کامل برای شما توصیف می‌کنند. پزشک و بیمار برای پیشرفت برنامه درمانی، بصورتی که نیاز‌های بیمار برطرف گردد با همدیگر همکاری می‌کنند.

درمان سرطان پوست بستگی به وسعت بیماری، سن بیمار، سلامت عمومی و سایر عوامل دارد. افراد مبتلا به ملانوما اغلب توسط یک تیم متخصص درمان می‌شوند . تیم درمانی شامل متخصص پوست، پزشک جراح، متخصص سرطان (انکولوژیست)، رادیوتراپیست و نهایتا جراح پلاستیک است.

حتما بخوانید: سرطان پوست: 6 روش مهم برای پیشگیری و دوری از عوامل آن

سرطان پوست و علت آن | خال سرطانی و ملانوم چیست؟

علائم سرطان پوست و ملانوم | 5 نشانه هشدار خال های سرطانی

آماده سازی بیماران برای درمان سرطان پوست

افراد مبتلا به سرطان پوست می‌خواهند همه چیز را درباره بیماری و درمان‌های انتخابی خود بدانند. هر چند که در مواردی، شوک و استرس ناشی از تشخیص سرطان پوست برای بیمار مشکل ساز می‌باشد

.بیماران میتوانند قبل از ملاقات با پزشکان، فهرستی از سؤالات تهیه ‌کنند و یا یادداشت برداری کند.

سؤالاتی که معمولا فرد قبل از شروع درمان سرطان پوست دارد:

* تشخیص بیماری من چیست؟

* سرطان پوست من در کدام مرحله است؟

* بهترین درمان‌های سرطان پوست کدام است؟ کدام را توصیه می‌کنید؟ و چرا؟

* مزایای هر کدام از این درمان‌ها کدام است؟

* خطرات و عوارض جانبی هر کدام از این درمان‌ها چیست؟

* آیا جای زخم باقی خواهد ماند؟ آیا نیاز به پیوند پوستی یا جراحی پلاستیک خواهم داشت؟

افراد نیاز ندارند که همه سؤالات خود را در یک زمان بپرسند. آنها می‌توانند سؤالاتی از پزشک، برای افزایش اطلاعات در مورد روش‌های درمانی که برای آنان روشن نیست، داشته باشند.

روش‌های جدید درمان سرطان پوست

فرد مبتلا ممکن است تحت درمان جراحی، شیمی درمانی، درمان بیولوژیک، رادیوتراپی و یا ترکیبی از این درمان‌ها قرار گیرد.

در هر مرحله از بیماری، فرد ممکن است تحت درمان برای کنترل درد و سایر علائم سرطان، برطرف نمودن عوارض جانبی درمان و هم چنین مشکلات روحی و روانی قرار گیرد. این نوع درمان تحت عنوان مراقبت و درمان علامتی، مراقبت حمایتی یا مراقبت تسکینی برای سرطان نامیده می‌شود.

پزشک بهترین فرد برای توصیف انواع درمان‌های و بهترین آن ها و توصیف نتایج مورد انتظار از درمان می‌باشد.

 جراحی برای درمان سرطان پوست

جراحی یکی از شیوه‌های شایع درمان سرطان پوست است. جراح، تومور و تعدادی از بافت‌های اطراف آن را بر می‌دارد. این شیوه درمانی، احتمال خروج و انتشار سلول‌های سرطانی از ناحیه خود را کاهش می‌دهد. عمق و وسعت نواحی اطراف پوست که بایستی برداشته شود، بستگی به ضخامت سرطان و وسعت تهاجم پوستی دارد.

* اگر سرطان پوست خیلی کوچک و ظریف باشد جراح اقدام به برداشتن کلی ملانوما نموده و نیازی به جراحی بعدی نیست.

* اگر سرطان پوست توسط نمونه برداری بصورت کامل برداشته نشود، جراح باقیمانده تومور را برمی‌دارد. اغلب اوقات، پزشک برای اطمینان از برداشته شدن همه سرطان، قسمتی از بافت‌های سالم اطراف تومور را نیز بر می‌دارد. در اغلب موارد، این اقدام ضروری است، حتی اگر سرطان ظریف و کوچک باشد.

اگر سرطان پوست شدید تر باشد، پزشک نیاز به برداشتن بافت‌های اطراف بیشتری دارد. در صورتی که منطقه وسیعی از بافت برداشته شده باشد، جراح ممکن است عمل پیوند پوستی را انجام دهد. در این شیوه پزشک از پوست سایر قسمت‌های بدن برای جایگزینی پوست برداشته شده، استفاده می‌کند.

گره های لنفاوی نزدیک تومور نیز ممکن است به علت انتشار سرطان از طریق سیستم لنف بدن برداشته شوند. در صورتی که آزمایشات پاتولوژی نشان دهنده وجود سلول‌های سرطانی در عقده‌های لنفاوی باشد، به این معناست که بیماری به سایر نقاط بدن گسترش یافته است. دو روش مورد استفاده برای برداشتن عقده‌های لنفاوی عبارت است از:

در صورت وجود سلول‌های سرطانی، جراح اقدام به برداشتن باقیمانده عقده‌های لنفاوی ناحیه نموده و در صورتی که عقده‌های لنفاوی حاوی سلول سرطانی نباشد نیازی به برداشتن عقده‌های لنفاوی اضافی نیست.

* برداشتن عقده‌های لنفاوی: جراح تمام عقده‌های لنفاوی موجود در ناحیه سرطان را برمی دارد.

درمان کمکی دارویی بعد از جراحی، برای نابود کردن سلول‌های سرطانی باقیمانده داده میشود. بیمار ممکن است درمان بیولوژیک  که جدید تر دریافت کند. عموما جراحی برای درمان سرطان پوست انتشار یافته در سایر قسمت‌های بدن، موثر نمی باشد. در چنین مواردی پزشکان از سایر روش‌های درمانی مانند شیمی درمانی، درمان بیولوژیک، رادیوتراپی، یا ترکیبی از آن‌ها استفاده می‌کنند.

شیمی درمانی سرطان پوست

شیمی درمانی (استفاده از داروها برای نابود کردن سلول‌های سرطانی) اغلب برای درمان سرطان پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. معمولا داروها بصورت دوره‌ای داده می‌شوند. یک دوره درمان ادامه یافته و پس از دوره بهبودی، دوره درمان بعدی فرا می‌رسد.

معمولا بیمار شیمی درمان یرا در خانه، مطب یا بیمارستان دریافت می‌کند، هر چند بستگی به نوع داروهای مورد استفاده و سطح بهداشت عمومی بیمار دارد. ممکن است بیمار مدت کوتاهی در بیمارستان اقامت نماید.

بیشتر بخوانید: ریزش مو و مشکلات مو | مراقبت از پوست و مو در زمان شیمی درمانی

عوارض شیمی درمانی روی پوست و ناخن | مراقبت از پوست و ناخن در زمان شیمی درمانی

شیمی درمانی به یکی از روش‌های زیر داده می‌شود:

* دهانی یا تزریقی:

در هر کدام از این روش ها، داروها وارد سیستم گردش خون شده و در سرتاسر بدن منتشر می‌شوند.

* تزریق داخل عضوی (تزریق شریانی)

برای سرطان پوست که در بازو و یا پای فرد می‌باشد: داروهای شیمی درمانی مستقیما وارد گردش خون عضو مبتلا می‌شود. جریان خون ورودی و خروجی اندام، برای مدت کوتاهی متوقف شده و این امر اجازه می‌دهد تا قسمت عمده دارو، مستقیما به تومور برسد.غالب دارو‌های شیمی درمانی در اندام مربوطه باقی می‌مانند. داروها ممکن است قبل از شیمی درمانی گرما داده شوند. این نوع شیمی درمانی نتیجه بهتری دارد.

درمان بیولوژیک سرطان پوست

درمان بیولوژیک که ایمونوتراپی هم نامیده می‌شود، یک شیوه درمانی است که از سیستم ایمنی بدن بطور مستقیم یا غیر مستقیم برای مقابله با سرطان به منظور کاهش عوارض درمان ایجاد شده توسط اغلب درمان‌های سرطان، استفاده می‌شود. درمان بیولوژیک در سرطان پوست، استفاده از موادی است که سیتوکین‌ها نامیده می‌شوند. بدن بطور طبیعی، به مقدار کم سیتوکین را برای مقابله با عفونت و مقابله با سایر بیماری‌ها تولید می‌کند. استفاده از تکنیک‌های مدرن آزمایشگاهی به دانشمندان در مورد تولید مقدار زیادی از این مواد کمک نموده است. در اغلب موارد استفاده از این روش درمانی بعد از جراحی، از عود مجدد سرطان جلوگیری می‌کند. برای بیماران دارای سرطان پوست انتشار یافته و افراد با خطر بالای عود، اینترفرون آلفا و اینترلوکین 2، بعد از جراحی توصیه می‌شود.

رادیوتراپی برای درمان  سرطان پوست

رادیوتراپی که درمان با اشعه هم نامیده می‌شود استفاده از اشعه‌های با انرژی بالا، برای نابود کردن سلول‌های سرطانی است. توسط دستگاههای بزرگی، مقدار زیادی اشعه مستقیما به بدن تابانده می‌شود. بیمار معمولا تحت درمان در بیمارستان یا مطب، بمدت 5 روز در هفته برای چندین هفته قرار می‌گیرد. رادیوتراپی ممکن است برای کنترل سرطان پوست انتشار یافته به مغز، استخوان یا سایر نقاط بدن، مورد استفاده قرار گیرد. رادیوتراپی حجم تومور را کوچک کرده و نشانه‌های سرطان را برطرف می‌نماید.

انتخاب‌های درمانی از طریق تعیین مرحله بیماری

توصیف مختصری از درمان‌های مورد استفاده بر اساس تعیین مرحله بیماری به شرح زیر است:

مرحله صفر :

در این بیماران تومور و مقداری از بافت‌های اطراف آن توسط جراحی کوچک برداشته می‌شود.

مرحله I:

تومور توسط جراحی برداشته می‌شود. جراح ممکن است حدود 2 سانتی متر از بافت‌های اطراف تومور را هم بردارد. پیوند پوستی ممکن است برای پوشاندن زخم لازم باشد.

مرحله II یا III:

جراح تومور را برداشته و ممکن است حدود 3 سانتی متر از بافت‌های اطراف را هم بر دارد. پیوند پوستی برای پوشاندن زخم لازم است. اغلب مواقع ممکن است جراح اقدام به برداشتن عقده‌های لنفاوی نزدیک کند .

مرحله IV:

فرد مبتلا، مراقبت تسکینی و حمایتی دریافت می‌کند. هدف مراقبت تسکینی کمک به بیمار است تا احساس بهتری اعم از جسمی و روحی داشته باشد. این نوع درمان ببیشتر برای کنترل درد و سایر نشانه‌ها و نیز برای کاهش و برطرف نمودن عوارض جانبی درمان (مانند تهوع) بکار می‌رود

برای افزایش طول عمر بیماران بیمار تحت یکی از اقدامات زیر قرار می‌گیرد:

* جراحی برای برداشتن عقده‌های لنفاوی حاوی سلول‌های سرطانی یا برای برداشتن تومور‌هایی که به سایر نقاط بدن گسترش یافته‌اند.

* رادیوتراپی، درمان بیولوژیک یا شیمی درمانی برای برطرف نمودن علائم سرطان پوست

سرطان پوست عودکننده

درمان سرطان پوست عود کننده بستگی به ناحیه عود سرطان، درمان‌های دریافتی قبلی بیمار و سایر عوامل دارد. درمان حمایتی اغلب بخشی مهم از طرح برنامه درمانی است.

بیشتر بیماران برای کاهش علائم درمان با داروهای ضد سرطان که بهمنظور کند کردن پیشرفت بیماری انجام می‌گیرد، نیاز به مراقبت‌های حمایتی دارند. برخی بیماران تنها از مراقبت‌های حمایتی برای بهبود کیفیت زندگی از طریق کاهش درد، تهوع و سایر نشانه‌ها بهره مند می‌شوند.

بیمار تحت یکی از اقدامات زیر قرار می‌گیرد:

* جراحی برای برداشتن تومور

* رادیوتراپی، درمان بیولوژیک یا شیمی درمانی برای تسکین علایم

* تزریق داروهای شیمی درمانی گرم شده مستقیما بداخل تومور

عوارض جانبی درمان سرطان پوست

از آنجایی که درمان به سلول‌ها و بافت‌های سالم صدمه می‌زند، لذا اغلب عوارض جانبی نا خواسته بوجود می‌آید. این عوارض بستگی به عواملی مانند محل تومور، نوع و وسعت درمان دارد. عوارض جانبی درمان از فردی به فرد دیگر و نیز هر دوره درمانی متفاوت است. قبل از شروع درمان، تیم پزشکی تا حد امکان عوارض جانبی احتمالی درمان و نیز راه‌های کمک به بیمار برای خود مراقبتی را به بیمار توضیح می‌دهد.

 عوارض جراحی درمان سرطان پوست

عوارض جانبی ناشی از جراحی بستگی به اندازه و محل تومور و وسعت عمل جراحی دارد. هر چند بیماران ممکن است در اولین روزهای بعد عمل، درد داشته باشند ولی این درد با دارو کنترل می‌شود.

بیمار بایستی برای بیان کاهش درد با پزشک یا پرستار خود احساس راحتی کند. این طبیعی است که بیمار برای مدتی، احساس ضعف یا خستگی داشته باشد و تحمل عوارض عمل در هر فرد متفاوت است. آثار وجود زخم ممکن است برای بیمار نگران کننده باشد. برای جلوگیری از آثار زخم‌های بزرگ، پزشکان تا حد امکان مقدار کمی از بافت را برمی‌دارند. عموما در برداشتن ملانومای اولیه، زخم جراحی خط کوچکی در حدود 5-5/2 سانتی‌متر بوده که به مرور زمان کوچک‌تر می‌شود.

آثار بر جا مانده زخم، به محل وجود ملانوما، چگونگی بهبود فرد و اینکه زخم کلوئیدی می‌باشد یا نه، بستگی دارد.

بیشتر بخوانید: قرمز شدن پوست را چگونه درمان کنیم

زمانی که تومور بزرگ و ضخیم باشد، پزشک اقدام به برداشتن بیشتر پوست و بافت‌های اطراف آن می‌کند (که شامل عضله هم می‌گردد). جراحی برای برداشتن عقده‌های لنفاوی از زیر بازو یا کشاله ران ممکن است به سیستم لنفاوی بازو یا پا آسیب رسانیده و گردش مایع لنفاتیک در بازو و پا کند گردد. مایع لنفاوی در عضو درگیر تجمع پیدا نموده و باعث تورم عضو می‌گردد (لنفادما) که در این صورت پزشک یا پرستار، ورزش و سایر روش‌های کاهش ادم را توصیه می‌کنند. هم چنین برای بدن، مقابله با عفونت، در اندام‌هایی که عقده‌های لنفاوی آنها برداشته شده است مشکل می‌باشد، لذا بایستی بیمار پا یا بازوی خود را از خراشیدگی، بریدگی، کوفتگی، نیش حشرات یا سوختگی محافظت نماید. در صورت گسترش عفونت، مراجعه به پزشک الزامی است.

عوارض شیمی درمانی  درمان سرطان پوست

عوارض شیمی درمانی بستگی عمده به داروهای اختصاصی و دوز آنها دارد. عموما داروهای ضد سرطان، بر سلول‌هایی که تقسیم سلولی سریع دارند، تاثیر می‌کند.

سلول‌هایی که شیمی درمانی بر آنها اثر می‌کند:

* سلول‌های خونی: این سلول‌ها با عفونت مقابله کرده، به لخته شدن خون کمک کرده و حمل اکسیژن را برعهده دارند. زمانی که داروها روی سلول‌های خونی تأثیر می‌گذارند آنها مستعد عفونت می‌شوند و یا این که کبود شده و بآسانی خونریزی می‌کنند. شخص احساس ضعف و خستگی می‌کند.

* سلول‌های ریشه مو : شیمی درمانی باعث ریزش موها می‌شود. رشد موها قابل برگشت بوده اما موهای جدید ممکن است رنگ و قوام متفاوتی داشته باشند.

* سلول‌های پوششی دستگاه گوارش: شیمی درمانی باعث کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، اسهال یا زخمهای دهان و گلو می‌شود. بسیاری از این عوارض با دارو کنترل می‌شوند.

عوارض درمان بیولوژیک درمان سرطان پوست

عوارض درمان بیولوژیک بستگی به نوع درمان دارد. این درمان‌ها ممکن است علائم مشابهی مانند لرز، تب، درد عضلانی، ضعف، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ و اسهال داشته باشند.در بیماران ممکن است جوش‌های پوستی دیده شود. این مشکلات ممکن است شدید باشند اما بعد از قطع درمان، از بین می‌روند.

عوارض رادیوتراپی درمان سرطان پوست

عوارض رادیوتراپی بستگی به مقدار اشعه تابانده شده و موضع تحت درمان دارد. عوارض رخ داده در ناحیه تحت درمان خشکی پوست و ریزش مو می‌باشند. هم چنین رادیوتراپی عامل بروز خستگی است. هر چند عوارض رادیوتراپی ناخوشایند است اما پزشکان آنها را درمان یا کنترل می‌کنند. ضمنا باید دانست که در اغلب موارد، این عوارض جانبی دائمی نیستند.

بیشتر بخوانید: درمان سرطان با رادیوتراپی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان بیولوژیک چگونه است؟

نقش تغذیه برای درمان سرطان پوست

در افراد مبتلا به سرطان پوست، میل به غذا خوردن کاهش می‌یابد خصوصا اگر ناراحت یا خسته باشند. هم چنین عوارض درمان همانند کاهش اشتها، تهوع یا استفراغ می‌توانند برای بیمار مشکل آفرین باشند. علیرغم تغییر مزه غذاها، بایستی بیماران سعی کنند در طی درمان تغذیه مناسب داشته باشند. آنان نیاز به دریافت کالری کافی برای نگه داشتن وزن مناسب و همچنین پروتئین، برای داشتن توانایی کافی دارند. اغلب تغذیه خوب کمک می‌کند تا بیماران احساس بهتر و انرژی بیشتری داشته باشند.

بیشتر بخوانید: بهترین تغذیه برای مبتلایان به سرطان | رژیم غذایی مناسب هنگام درمان سرطان چیست؟

مراقبت‌های پی گیری برای درمان سرطان پوست

بیماران مبتلا به ملانوم خطر زیادی برای ابتلا به ملانوم جدید دارند. آنها هم چنین خطر زیادی برای عود ملانوم اصلی در پوست ناحیه اطراف و یا سایر نقاط بدن دارند. برای افزایش هرچه زودتر احتمال شناسایی ملانومای عود شونده، بیماران بایستی برنامه کنترل منظم طراحی شده توسط پزشک خود را پی گیری نمایند. خصوصا اگر بیمار تاریخچه فامیلی از ملانوما و یا خال‌های غیرطبیعی داشته باشد، این امر ضروری می‌باشد. هم چنین بیماران بایستی ماهانه پوست خود را معاینه کنند (بیاد داشتن علایم راهنمای ABCD که در قسمت علایم  سرطان پوست گفته شده است الزامی است). افراد بایستی توصیه‌های پزشکان برای کاهش عود ملانوم را در نظر داشته باشند. شانس عود در بیمارانی که ملانومای ضخیم و گسترده دارند بیشتر از سایر بیماران می‌باشد.

برنامه‌های مراقبتی برای بیماران شامل عکس برداری از قفسه سینه، آزمایشات خونی، اسکن قفسه سینه, کبد, استخوان‌ها و مغز می‌باشد.

فرد تحت درمان ممکن است سؤالات زیر را از پزشک خود داشته باشد:

* چه مدت نیاز به کنترل منظم دارم؟

* بایستی چه احتیاطاتی را برای اجتناب از معرض نور خورشید قرار گرفتن، اتخاذ نمایم؟

* آیا اعضای خانواده من جزء افراد در معرض خطر زیاد ابتلا می‌باشند؟ آیا آنها نیز بایستی آزمایشات خاص را تحت نظر پزشکان انجام دهند؟

سیستم‌های حمایتی برای درمان سرطان پوست

زندگی کردن با بیماری جدی همانند سرطان پوست آسان نیست. خیلی از افراد برای سازش با جنبه‌های عملی و روانی این بیماری نیاز به کمک دارند. لذا گروه‌های حمایتی می‌توانند کمک کننده باشند. در این گروه ها، بیماران و اعضای خانواده آنان در مورد تأثیر روش‌های درمان و سازش با بیماری با هم تبادل نظر می‌کنند. بیمار ممکن است برای پیدا کردن یک گروه حمایتی با یکی از اعضای تیم مراقبت بهداشتی صحبت کند. این کمک‌ها می‌تواند توسط یک فرد بصورت تلفنی یا از طریق اینترنت انجام شود. افراد مبتلا به ملانوم نگران نحوه مراقبت از اعضا خانواده خود، از دست دادن شغل یا تداوم فعالیت‌های روزانه می‌باشند.، نگرانی‌های افراد اغلب در مورد درمان‌ها و مراقبت و درمان عوارض جانبی، اقامت بیمارستانی و هزینه‌های پزشکی می‌باشد. پزشکان، پرستاران و یا مراقبین بهداشتی می‌توانند به سؤالات آنان جواب دهند.

ملاقات با مددکاران اجتماعی، مشاورین و یا افراد مذهبی مفیداست. اغلب مددکار اجتماعی منابع کمکی مالی، ایاب و ذهاب، مراقبت در منزل و یا حمایت روحی و روانی را پیشنهاد می‌کند.

این مقاله خوب بود؟ 3 1