درمان سرطان رحم معمولاً چند هفته بعد از تشخیص شروع می‌شود و زمان مورد نیاز برای صحبت با پزشک درباره‌ی انتخاب‌های درمانی و یادگیری بیشتر در مورد سرطان رحم، وجود خواهد داشت. بسیاری از زنان می‌خواهند در تصمیم‌گیری درباره‌ی مراقبت پزشکی خود نقش فعالی داشته باشند. آنها می‌خواهند همه چیز را درباره‌ی بیماری خود یا انتخاب‌های درمانی بدانند. پزشک ممکن است بیمار را به پزشکی که در درمان سرطان تخصص دارد ( متخصص انکولوژیست) ارجاع دهد و یا این که بیمار برای یک مرجع درمانی از پزشک خود پرسش نماید.
حتما بخوانید:
سرطان رحم چیست؟ تومور بدخیم و خوش خیم رحم چیست؟
علائم سرطان رحم چیست؟ چه عواملی باعث سرطان رحم می شود؟
آمادگی برای درمان سرطان رحم
انتخاب نوع درمان سرطان رحم، بستگی به اندازه‌ی تومور رحم، مرحله بیماری، تأثیر هورمون‌های زنانه بر رشد تومور و درجه تومور دارد. شدت سرطان بیان می‌کند که سلول‌های سرطانی، تا چه اندازه شبیه سلول‌های طبیعی هستند و این که سرطان احتمالاً با چه سرعتی رشد می‌کند. سرطان‌های درجه پایین، احتمالاً رشد و انتشار آهسته‌تری نسبت به سرطان‌های درجه بالا (شدید) دارند. پزشک، سایر عوامل همانند سن و سلامت عمومی زن را نیز در نظر می‌گیرد.
بیشتر بخوانید: بهترین تغذیه برای مبتلایان به سرطان | رژیم غذایی مناسب هنگام درمان سرطان چیست؟
برخی سوالاتی که ممکن است از پزشک خود داشته باشید:
– چند نوع سرطان رحم دارم؟ آیا سرطان منتشر شده است؟ مرحله بیماری چیست؟
– آیا به آزمایشات بیشتری برای کنترل از نظر انتشار سرطان دارم؟ درجه تومور چیست؟
– مناسبترین روش برای درمان سرطان رحم کدام است ؟ کدامیک را برای من توصیه می‌کنید؟ چرا؟
– فواید مورد انتظار درمان‌ها چیست؟ هزینه درمان چیست؟
– خطرات و عوارض جانبی هر درمان کدام است؟
روش‌های جدید درمان سرطان رحم
زنان مبتلا به سرطان رحم انتخاب‌های درمانی متعددی دارند. اغلب آنان توسط جراحی درمان می‌شوند. برخی هم رادیوتراپی می‌شوند. تعداد کمی از زنان هورمون درمانی شده و برخی بیماران ترکیبی از این درمان‌ها را می‌گیرند. پزشک بهترین شخصی است که انتخاب‌های درمانی را توصیف کرده و در مورد نتایج مورد انتظار درمانی بحث می‌کند. فرد می‌تواند درباره‌ی مشارکت در یک کارآزمایی بالینی (که یک مطالعه تحقیقی روش جدید درمانی است) با پزشک خود صحبت کند. کارآزمایی بالینی یک انتخاب مهم برای زنان در همه مراحل سرطان رحم می‌باشد.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
عمل جراحی درمان سرطان رحم
اغلب زنان مبتلا به سرطان رحم، برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) از طریق برش در شکم، جراحی می‌شوند. پزشک هر دو لوله رحم و نیز تخمدان‌ها را بر می‌دارد (این عمل سالپنگوافورکتومی دو طرفه نامیده می‌شود(.پزشک هم چنین عقده‌های لنفاوی نزدیک تومور را بر می‌دارد تا آنها را از نظر وجود سرطان مشاهده کند. اگر سلول‌های سرطانی به عقده‌های لنفاوی رسیده باشند این به این معناست که بیماری به سایر قسمت‌های بدن نیز پخش شده است. اگر سلول‌های سرطانی به فراتر از آندومتر منتشر نشده باشند نیاز به درمان دیگری نخواهد بود. مدت اقامت در بیمارستان از چند روز تا یک هفته متغیر است.
برخی سوالاتی که فرد ممکن است از پزشک خود درباره‌ی عمل جراحی رحم داشته باشد :
– آیا جراحی بر زندگی جنسی من تأثیر خواهد گذاشت؟
– جراحی سرطان رحم چه عوارضی خواهد داشت؟
بیشتر بخوانید: درمان سرطان با رادیوتراپی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان بیولوژیک چگونه است؟
درمان سرطان رحم با رادیوتراپی
در رادیوتراپی، اشعه‌های با انرژی بالا برای از بین بردن سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرد .همانند جراحی، رادیوتراپی یک درمان موضعی بوده و تنها سلول‌های سرطانی در ناحیه تحت درمان را مورد هدف قرار میدهد.
اغلب زنان مبتلا به سرطان رحم در مرحله یک، دو یا سه نیاز به دریافت هر دو درمان جراحی سرطان رحم و رادیوتراپی رحم دارند. اغلب بیماران رادیوتراپی قبل از جراحی را برای کوچک شدن تومور و یا رادیوتراپی بعد از جراحی را برای نابود کردن سلول‌های سرطانی باقی مانده در ناحیه، دریافت می‌کنند.
همچنین پزشک ممکن است درمان‌های رادیوتراپی را برای تعداد کمی از زنان که کاندید جراحی نیستند، توصیه کند.
حتما بخوانید:
درمان سرطان با رادیوتراپی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان بیولوژیک
پزشکان از دو نوع درمان رادیوتراپی برای درمان سرطان رحم استفاده می‌کنند :
رادیوتراپی (تشعشع) خارجی
در درمان رادیوتراپی خارجی، یک دستگاه بزرگ در خارح از بدن برای دادن اشعه به ناحیه تومور استفاده می‌شود. بیمار به صورت سرپایی به یک بیمارستان یا کلینیک مراجعه کرده و 5 روز در هفته برای چندین هفته رادیوتراپی خارجی دریافت می‌کند. این برنامه به حفاظت سلول‌های سالم و بافت‌ها بوسیله انتشار به بیرون، دوز کلی اشعه کمک می‌کند.
رادیوتراپی داخلی
در رادیوتراپی داخلی، لوله کوچکی محتوی ماده رادیواکتیو از طریق واژن وارد شده و در موضع برای چند روز باقی می‌ماند. در طی درمان، شخص در بیمارستان بستری می‌شود. برای محافظت دیگران از مواجهه با اشعه، بیمار قادر به داشتن همراه (و ملاقات‌کننده‌ها) نخواهد بود و یا تنها ملاقات کوتاهی خواهد داشت. هنگامی که مواد کاشتنی برداشته می‌شوند فرد در بدن خود رادیو اکتیویته نخواهد داشت. اغلب بیماران به هر دو نوع رادیوتراپی نیاز دارند.
سؤالاتی که افراد در مورد رادیوتراپی می‌توانند از پزشک خود داشته باشند:
– چقدر اشعه داده خواهد شد؟
– آیا رادیوتراپی، عوارض جانبی دارد؟
– چطور خواهم فهمید که درمان رادیوتراپی مؤثر بوده است؟
– درمان، چقدر زندگی جنسی مرا تحت تأثیر قرار میدهد؟
درمان هورمونی برای سرطان رحم
شامل موادی است که از رشد سلول‌های سرطانی با استفاده از هورمون‌ها (که آنها برای رشد خود از آنها بهره می‌گیرند)، جلوگیری می‌کند. هورمون‌ها به گیرنده‌های هورمونی می‌چسبند و باعث تغییر در بافت رحم می‌شوند.
قبل از شروع درمان، پزشک آزمایش گیرنده‌ی هورمونی را درخواست می‌کند. این آزمایش که مخصوص بافت رحم می‌باشد به پزشک در مورد تاثیر درمان علیه هورمون های جنسی (استروژن و پروژسترون) کمک می‌کند. اگر بافت رحم، گیرنده هورمونی داشته باشد بیمار به احتمال زیاد به درمان هورمونی پاسخ میدهد.
به درمان هورمونی سرطان رحم، درمان سیستمیک نیز گفته می‌شود زیرا به سلول‌های سرطانی به صورت سرتاسری اثر می‌گذارد. معمولاً درمان هورمونی یک نوع هورمون جنسی (پروژسترون) است که به صورت قرص مصرف می‌شود.
پزشک از درمان هورمونی برای زنان مبتلا به سرطان رحم که انجام درمان جراحی و رادیوتراپی در آنها مقدور نیست، استفاده می‌کند. ممکن است پزشک از درمان هورمونی در مبتلایان به سرطان رحم که انتشار سرطان به ریه یا سایر مناطق دوردست بدن در آنها صورت گرفته است، استفاده نماید. همچنین زنانی که سرطان رحم در آنها عود کرده است، این درمان داده می‌شود.
سؤالاتی که فرد می‌تواند از پزشک خود درباره‌ی درمان هورمونی سرطان رحم بپرسد :
– علت هورمون درمانی چیست؟
– چه مدت هورمون درمانی را خواهم گرفت؟
– آیاهورمون درمانی عوارض جانبی خواهد داشت؟ برای کاهش این عوارض چه کاری می‌توانم انجام دهم؟
عوارض جانبی درمان سرطان رحم
به دلیل اینکه درمان سرطان ممکن است به سلول‌ها و بافت‌های سالم آسیب برساند بنابراین گاهی اوقات، عوارض جانبی ناخواسته‌ای ایجاد می‌شود. این عوارض جانبی بستگی به عوامل متعددی از قبیل نوع و وسعت درمان دارد. عوارض جانبی ممکن است برای هر فرد مشابه نباشد و آنها ممکن است از یک دوره درمانی به دورهای دیگر تغییر کنند. قبل از شروع درمان پزشکان و پرستاران عوارض جانبی احتمالی و چگونگی کمک به برخورد با آنها را، توضیح می‌دهند.
عوارض جراحی
بعد از هسیترکتومی، فرد معمولاً مقداری درد و احساس خستگی دارد. اغلب زنان فعالیت‌های عادی زندگی خود را طی 8-4 هفته بعد جراحی از سر می‌گیرند. برخی ممکن است نیاز به زمان بیشتر از آن، داشته باشند.
برخی زنان مشکلاتی نظیر تهوع و استفراغ بعد از جراحی دارند و برخی ممکن است مشکلات مثانه و روده داشته باشند. پزشک ممکن است در ابتدا رژیم محدودیت دریافت مایعات، تجویز نموده و به تدریج غذاهای جامد تجویز نماید.
زنانی که هیسترکتومی شده‌اند دوره‌های قاعدگی نداشته و دیگر حامله نخواهند شد. هنگامی که تخمدان‌ها برداشته شوند یائسگی رخ میدهد. گر گرفتگی و سایر علائم یائسگی که با جراحی ایجاد می‌شوند ممکن است شدیدتر از مواردی باشند که با یائسگی طبیعی ایجاد می‌شوند.
عوارض درمان جایگزینی هورمونی (HRT)
در روش هورمون درمانی، هورمون‌های جنسی (استروژن- پروژسترون یا هر دو) در زنان بعد از یائسگی برای جایگزینی با هورمون‌های دیگری که بوسیله تخمدان‌ها ساخته نمی‌شوند، داده می‌شوند. همچنین درمان هورمون یائسگی نامیده می‌شود.
این درمان اغلب در زنانی که سرطان رحم نداشته‌اند برای برطرف کردن این مشکلات تجویز می‌شود. با وجود این، پزشکان معمولاً استروژن را به کسانی که سرطان رحم داشته‌اند تجویز نمی‌کنند. از آنجایی که استروژن عامل خطر برای این بیماری است پزشکان، اغلب این نگرانی را دارند که استروژن ممکن است باعث عود سرطان رحم شود.
برخی پزشکان معتقدند شواهد علمی درباره‌ی افزایش خطر عود سرطان توسط استروژن وجود ندارد. برای برخی زنان، هسیترکتومی بر نزدیکی جنسی اثر می‌گذارد .یک زن ممکن است احساس فقدان داشته باشد و این امر ممکن است نزدیکی را مشکل کند. در میان گذاشتن این احساس با شریک جنسی، ممکن است کمک کننده باشد.
عوارض رادیوتراپی
عوارض جانبی درمان رادیوتراپی عمدتاً به دوره‌ی درمانی و قسمتی از بدن که تحت درمان است، بستگی دارد. عوارض جانبی شایع شامل خشکی، قرمزی پوست و از دست دادن مو در ناحیه درمان شده، از دست دادن اشتها و خستگی شدید است. برخی زنان ممکن است خشکی، خارش- ضخیم شدن و احساس سوزش در واژن داشته باشند. رادیوتراپی همچنین می‌تواند باعث اسهال یا تکرر و ناراحتی ادراری شود ممکن است تعداد گلبول‌های سفید خون که از بدن در برابر عفونت محافظت می‌کنند، کاهش یابد.
پزشکان به بیماران خود توصیه می‌کنند در طی رادیوتراپی تماس جنسی نداشته باشند. با وجود این بیشتر بیماران به فعالیت‌های جنسی چند هفته بعد از اتمام درمان، برمی‌گردند. پزشک و پرستار ممکن است راه‌هایی را برای برطرف کردن ناراحتی واژن مرتبط با درمان، توصیه نمایند.
عوارض درمان هورمونی
در این درمان، برخی عوارض جانبی ایجاد می‌شوند. زنانی که پروژسترون می‌گیرند احتباس مایعات، افزایش اشتها و افزایش وزن دارند .زنانی که هنوز قاعده می‌شوند ممکن است تغییراتی در دوره ماهانه آنها رخ دهد.
تغذیه
حتما بخوانید: رژیم غذایی مبتلایان به سرطان برای جلوگیری از بی اشتهایی افزایش و کاهش وزن
افراد در طی درمان سرطان، نیاز به تغذیه مناسب دارند. آنها نیاز به کالری و پروتئین کافی برای پیشبرد بهبودی، بدست آوردن قدرت و داشتن وزن سالم دارند. تغذیه مناسب، به افراد مبتلا به سرطان کمک می‌کند احساس بهتر و انرژی بیشتری داشته باشند. بیماران ممکن است احساس کنند در صورتی که دچار ناراحتی یا خستگی باشند. هم چنین عوارض جانبی درمان نظیر کم‌اشتهایی، تهوع و استفراغ می‌تواند خوردن را مشکل کند. طعم غذاها ممکن است متفاوت بنظر برسد. پزشک، کارشناس تغذیه یا سایر فراهم‌کنندگان مراقبت سلامت می‌توانند به بیماران درباره راه‌های حفظ تغذیه سالم، توصیه‌های لازم را بنمایند.
مراقبت‌های پی گیری بعد از درمان سرطان رحم
مراقبت‌های پی‌گیری بعد از درمان، در سرطان رحم مهم است. زنان نباید درباره‌ی صحبت در مورد پی‌گیری با پزشک خود درنگ کنند. کنترل منظم باعث می‌شود هر تغییری در سلامتی مورد توجه قرار گیرد. هر مشکلی که گسترش می‌یابد بایستی هر چه سریع‌تر یافته و درمان شود. کنترل منظم ممکن است شامل معاینه بدنی، لگنی، عکس برداری ساده و آزمایشات آزمایشگاهی باشد.
سیستم‌های حمایتی
زندگی با بیماری مهمی نظیر سرطان، ساده نیست. برخی افراد برای سازش با جنبه‌های علمی و روانی این بیماری نیاز به کمک دارند. گروه‌های حمایتی کمک کننده می‌باشند. در این گروه‌ها، بیماران و اعضای خانواده آنان در مورد تأثیر روش‌های درمانی و سازش با بیماری، با هم تبادل نظر می‌کنند. بیماران ممکن است برای پیدا کردن گروه حمایتی با اعضای تیم مراقبت بهداشتی صحبت کنند.
برای یک زن طبیعی است که درباره‌ی اثرات سرطان رحم و درمان آن بر روی فعالیت جنسی خود نگران باشد. او ممکن است بخواهد درباره‌ی عوارض جانبی ممکن و اینکه آیا این عوارض دایمی خواهند بود یا گذرا، با پزشک خود صحبت کند. به نظر می‌رسد برای یک زن و شریک جنسی وی صحبت درباره‌ی احساسات و کمک به یکدیگر برای یافتن راه‌هایی برای نزدیکی مناسب در طی درمان و بعد درمان، می‌تواند کمک کننده باشد. افرادی که با سرطان زندگی می‌کنند ممکن است درباره‌ی سربار بودن برای خانواده خود، نگه داشتن شغل و کنار آمدن با فعالیت‌های روزانه زندگی خود نگران باشند. همچنین نگرانی درباره مراقبت و درمان، عوارض جانبی، بستری در بیمارستان و هزینه‌های پزشکی شایع هستند. پزشکان، پرستاران و دیگر اعضای تیم مراقبت سلامت به پرسش‌هایی درباره‌ی درمان، کار و سایر فعالیت‌ها پاسخ می‌دهند.
ملاقات با مددکار اجتماعی، مشاور یا افراد مذهبی می‌تواند برای افرادی که می‌خواهند در مورد احساس خود صحبت کرده و نگرانی‌هایشان را بیان کنند،% مفید می‌باشد. اغلب مددکار اجتماعی می‌تواند منابعی برای کمک مالی، نقل و انتقال، مراقبت منزل و یا حمایت عاطفی پیشنهاد کند.
بیمارانی که در فعالیت‌های تحقیقی شرکت می‌کنند شانس اول را برای سود بردن از درمان‌هایی که در مطالعات اولیه قول آنها داده شده بود، را دارند. آنها هم چنین سهم مهمی در علم پزشکی بوسیله کمک به پزشکان برای یادگیری بیشتر در مورد بیماری دارند. اگر چه این مطالعات برخی خطرات را به همراه دارند ولی محققین دقت زیادی را برای حفاظت افراد شرکت کننده بکار می‌گیرند.
این مقاله خوب بود؟ 
5 
2
آیا استفاده از داروی مکمل گانودرما در دوره شیمی درمانی مضر؟یا اصلا تاثیری داره؟