سرطان چگونه درمان می‌شود؟
درمان سرطان شامل جراحی؛ رادیوتراپی؛ شیمی درمانی؛ هورمون درمانی و درمان بیولوژیک می‌باشد. پزشک یک روش یا ترکیبی از آنها را بکار می‌برد و این بستگی به محل سرطان؛ انتشار سرطان؛ سن بیمار و وضعیت عمومی فرد و سایر عوامل دارد.
به علت عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای ضد سرطان بر علیه سلول‌های سرطانی؛ سلول‌ها و بافت‌های سالم بدن نیز در معرض آسیب قرار دارند.
برخی بیماران از عوارض بیماری، بیشتر از خود بیماری وحشت دارند اما پزشکان و بیماران بر روش درمانی تکیه می‌کنند که علاوه بر نابودی سلول‌های سرطانی، کمترین عوارض جانبی ر ا نیز داشته باشد. پزشکان راهکارهایی را برای کاهش مشکلات احتمالی ناشی از درمان یا بعد از درمان به بیماران پیشنهاد می‌کنند.
جراحی برای درمان سرطان
جراحی عملی است که در آن سرطان (عضو سرطانی شده) برداشته می‌شود .عوارض جانبی جراحی بستگی به عواملی مانند اندازه و محل تومور؛ نوع عمل و وضعیت عمومی بیماری دارد. بیماران بعد از عمل جراحی، درد دارند که می‌توان آن را با دارو کنترل کرد.
احساس خستگی و ضعف در تمام بیماران تحت جراحی، شایع می‌باشد. بیماران ممکن است نگران انتشار بیماری در حین بیوپسی یا عمل جراحی سرطان باشند. این امر بندرت اتفاق می‌افتد زیرا جراح روش‌های احتیاطی را برای جلوگیری از انتشار سلول‌های سرطانی به کار می‌برد. همچنین در معرض هوا بودن سرطان حین عمل جراحی، دلیل بر انتشار سرطان نمی‌باشد.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
درمان سرطان با اشعه (رادیوتراپی سرطان)
از اشعه‌هایی با انرژی زیاد، جهت نابودی سلول‌های سرطانی در نواحی هدف، استفاده می‌شود. رادیوتراپی خارجی توسط دستگاهی داده می‌شود که انرژی را در ناحیه تومور متمرکز می‌کند .رادیوتراپی را می‌توان داخلی نیز انجام داد. سوزن‌ها؛ مواد کاشتنی؛ سیم‌ها یا لوله‌های پلاستیکی، حاوی مواد رادیواکتیوی هستند که مستقیما روی تومور یا نزدیک تومور قرار داده می‌شوند.
رادیوتراپی نوعی درمان است که درد ندارد. عوارض جانبی رادیوتراپی، موقتی بوده و می‌توان آنها را درمان یا کنترل کرد. بیماران مخصوصا در هفته‌های آخر درمان؛ احساس خستگی می‌کنند.
رادیوتراپی باعث کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون می‌شود. این گلبول‌ها، بدن را در مقابل عفونت‌ها محافظت می‌کنند. در رادیوتراپی خارجی؛ ریزش موها در نواحی تحت رادیوتراپی شایع بوده و همچنین پوست ناحیه دچار قرمزی؛ خشکی، تورم و خارش می‌شود.
افرادی که در مواجهه با بیماران تحت رادیوتراپی خارجی هستند، تحت هیچ خطری قرار نمی‌گیرند. رادیوتراپی خارجی موجب رادیواکتیویته شدن بدن نمی‌شود.
در رادیوتراپی داخلی که رایوتراپی کاشتنی نیز گفته می‌شود تا زمانی که سطح اشعه در بالاترین سطح می‌باشد؛ بیمار باید در بیمارستان بستری بوده و از سایر افراد دور باشد (ایزوله باشد). مواد کاشتنی ممکن است دایم یا موقت باشد. قبل از ترک بیمارستان، بایستی سطح اشعه در فردی که مواد کاشتنی دایم دارد، به پایین‌ترین سطح رسیده با شد. هنگام ترک بیمارستان، فردی که کاشتنی موقت دارد هیچ رادیواکتیویته‌ای در بدن خود ندارد.
شیمی درمانی سرطان
روشی است که از داروها برای نابود کردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. در این روش به سلول‌های سالم نیز دچار آسیب می‌شوند مخصوصا زمانی که سلول‌ها در مرحله تقسیم می‌باشند. پزشکان ممکن است از یک نوع یا ترکیبی از داروها را مورد استفاده قرار دهند.
عوارض جانبی داروها بستگی به نوع داروها و دوز مصرفی داروها دارد. ریزش مو، عارضه شایع شیمی درمانی می‌باشد؛ گرچه بعضی از داروها این عارضه را ندارند. داروهای ضد سرطان موجب بروز خستگی؛ کاهش اشتها؛ تهوع؛ استفراغ؛ اسهال و زخم دهان می‌شوند. سلول‌های سالم نیز حین شیمی درمانی تحت تاثیر قرار می‌گیرند. معمولا عوارض جانبی بعد از اتمام درمان، برطرف می‌شوند.
هورمون درمانی سرطان
در گروهی از سرطان‌ها که هورمون برای رشد آنها لازم است؛ به کار می‌رود. این درمان مانع استفاده از هورمون‌هایی می‌شود که سلول‌های سرطانی، برای رشد خود لازم دارند. این درمان شامل کاربرد داروهایی است که یا تولید هورمون‌های خاص را متوقف می‌کنند یا روش کاربرد هورمون‌ها را تغییر می‌دهند.
نوع دیگر هورمون تراپی، جراحی است که در آن اعضای تولیدکننده هورمون را خارج می‌کنند. به عنوان مثال تخمدان‌ها را برای درمان سرطان پستان یا بیضه‌ها را برای درمان سرطان پروستات، خارج می‌کنند.
هورمون درمانی ممکن است عوارض جانبی نیز داشته باشد. بیماران احساس خستگی نموده و دچار احتباس مایعات بدن؛ افزایش وزن؛ گرگرفتگی؛ حالت تهوع و استفراغ؛ تغییر اشتها و نیز تشکیل لخته‌های خونی می‌شوند. هورمون درمانی در زنانی که در آستانه یائسگی قرار دارند باعث کاهش تراکم استخوانی می‌شود. بسته به نوع هورمون درمانی، عوارض جانبی ممکن است موقت؛ دایمی یا طولانی مدت باشد.
درمان بیولوژیک سرطان
از سیستم ایمنی بدن به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، برای مقابله با بیماری و کاهش عوارض جانبی درمان استفاده می‌شود. آنتی بادی‌های مونوکلونال؛ اینترفرون؛ اینترلوکین-2 و فاکتورهای محرک کلنی، از انواع درمان‌های بیولوژیک هستند.
عوارض جانبی درمان بیولوژیک بسته به نوع درمان اختصاصی، متفاوت است .عموما عوارض جانبی به شکل علایم شبه آنفولانزا مانند لرز؛ تب؛ درد عضلانی، ضعف؛ کاهش اشتها؛ تهوع؛ استفراغ و اسهال می‌باشد. بیماران به آسانی دچار خونریزی؛ کبودی؛ لکه‌های پوستی یا تورم در بدن می‌شوند .این مشکلات ممکن است شدید باشد اما بعد از درمان از بین می‌روند.
آیا سرطان همیشه موجب بروز درد می‌شود؟
داشتن سرطان به معنی وجود درد نیست. وجود درد به نوع سرطان؛ وسعت بیماری و قدرت تحمل بیمار بستگی دارد.
درد وقتی احساس می‌شود که تومور رشد کرده و به استخوان‌ها؛ سایر اعضا و اعصاب می‌رسد. درد ممکن است عارضه جانبی درمان نیز باشد. درد را می‌توان توسط داروهای مسکن، تخفیف یا کاهش داد.
یکی از راه‌های کاهش درد استفاده از روش‌های غیر مداخله‌ای دارویی و انجام تمرینات آرامسازی عضلانی می‌باشد. مهم این است که با بیماران در مورد درد صحبت کنیم تا در گام‌های بعدی، تسکین درد آسان‌تر باشد .فکر اعتیاد یا از دست دادن کنترل نباید مانع صحبت بیماران در مورد درمان‌های دارویی شود.
بیمارانی که به دستور پزشک برای کنترل درد سرطان، دارو مصرف می‌کنند ممکن است واقعا به آن اعتیاد پیدا کنند؛ در این صورت تغییر در دوز دارو یا نوع دارو، به کنترل عوارض کمک می‌کند.
این مقاله خوب بود؟ 
2 
1
