بیماری سرخجه
سرخجه یک بیماری ویروسی فوق‌العاده واگیردار است که در اثر تماس با ترشحات بینی و گلوی فرد آلوده، انتشار می‌یابد سرخجه در اغلب کودکان و بزرگ‌سالان فقط نشانه‌های خفیفی ایجاد میکند که از علائم آن میتوان به تب خفیف، تورم غدد لنفاوی، درد مفاصل و دانه های پوستی قرمز کم‌رنگ اشاره کرد اما علیرغم آن می‌تواند در زنان حامله در سه ماهه اول بارداری عوارض شدیدی در جنین از قبیل نواقص شدید در هنگام تولد یا مرگ جنینی ایجاد میکند.
تاریخچه
سرخک آلمانی یا سرخک سه‌روزه، نام‌های دیگر سرخجه است. این بیماری زمانی بیماری شایع دوران کودکی بود، اما از ۱۹۶۹ میلادی که واکسن علیه سرخجه ساخته شده، ظهور آن، کاهش چشمگیری داشته است. بیست سال پس از تولید واکسن سرخجه، موارد گزارش شده‌ی سرخجه ۹۹.۶٪ کاهش داشته است. فقط ۲۲۹ مورد از سرخجه در ۱۹۹۶ میلادی در ایالات متحد امریکا، گزارش شده است.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
سرخجه از طریق تماس با قطره‌های ریز دفع شده از بینی یا گلوی فرد آلوده، گسترش پیدا میکند. بیماری فرد آلوده به ویروس سرخجه از هفت روز مانده به شروع نشانه‌ها تا چهار روز پس از ظهور نشانه‌ها، قابل سرایت است. دوره نهفتگی سرخجه یعنی از زمان تماس با ویروس تا بروز علائم حدود ۲۳-۱۲ روز است.
سرخجه علیرغم اینکه بیماری دوران کودکی است، اما افراد در هر سنی در صورتی که علیه آن واکسینه نشده باشند یا سابقه ابتلا به آن نداشته باشند، می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. ابتلای طبیعی به سرخجه یا واکسینه شدن علیه آن، منجر به ایمنی در مقابل آن، در طول زندگی می‌شود. علت اصلی اینکه واکسن در کاهش تعداد موارد سرخجه بسیار مؤثر بوده، همین است.
زنان در سنین باروری که در مقابل سرخجه ایمن نیستند، باید درباره ابتلا به آن، نگران باشند. عفونت سرخجه در سه ماهه اول بارداری، منجر به سقط جنین یا تولد نوزادی با نواقص مادرزادی می‌شود. به‌رغم ریشه‌کنی سرخجه در ایلات متحده، این بیماری هنوز در کشورهای در حال توسعه به‌علت ضعف پوشش ایمن‌سازی، شایع است و برای مسافران خطر بسیار دارد.
این مقاله خوب بود؟ 
2 
2
