ختنه نوزاد پسر چه مزایا و عوارضی دارد؟

ختنه، برداشتن پوست سر آلت تناسلی پسرها است. ختنه پسر سابقه‌ای دیرینه دارد و به زمان مصر باستان برمی‌گردد که برای بهبود بهداشت پسرها انجام می‌شده است. بعدها، بعضی از مذاهب نیز بر انجام آن تأکید کرده‌اند.

در زمان تولد، پوست جلوی آلت به انتهای آن متصل شده است. با گذشت زمان، فاصله‌ای بین این پوست و سر آلت به‌وجود می‌آید. در تعداد کمی از پسرهای ختنه نشده، چسبندگی نسبی سبب تجمع ترشحات می‌شود.

مراقبت از آلت ختنه‌نشده

زمانی که مقاومت وجود دارد، هرگز پوست را به عقب نکشید زیرا ممکن است منجر به آسیب شود. برای شستشوی ناحیه تناسلی حمام کردن کافی است. بعداً، پس از جدا شدن پوست از آلت، پسرها باید یاد بگیرند تا به طور منظم، این پوست را عقب کشیده و زیر آن‌را تمیز کنند. قبل از به جلو کشیدن مجدد، پوست باید خشک شود.

مزایای ختنه پسر

مزایای طبی متعددی برای ختنه وجود دارد که عبارتند از:

• کاهش عفونت‌های ادراری
• کاهش سرطان آلت
• کاهش خطر التهاب سر آلت
• کاهش خطر ابتدا به بعضی از عفونت‌ها از جمله ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
• بهداشت مناسب سر آلت

عوارض ختنه پسر

احتمال بروز عوارض 1 در 200 ختنه است. این عوارض عبارتند از:

• برداشت ناکافی پوست که ممکن است نیاز به تکرار جراحی داشته باشد.
• خون‌ریزی که معمولاً خفیف است و با فشار دادن موضعی برطرف می‌گردد. در موارد نادر ممکن است مداخله جراحی یا حتی تزریق خون لازم شود.
• عفونت که معمولاً خفیف است و با آنتی‌بیوتیک‌های موضعی درمان می‌شود، اما ممکن است عفونت خون روی دهد.
• عوارض مجرای ادرار که شامل فیستول بین مجرای ادرار و پوست و تنگی نوک مجرای ادرار است. تنگی نوک مجرای ادرار می‌تواند ناشی از تماس ادرار موجود در پوشک با آن باشد.
• آسیب سر آلت
• برداشت بیش از حد پوست
• کیست پوستی
• چسبندگی خفیف تا شدید
• ایجاد اسکار پوستی و تغییر شکل آلت

آمادگی برای ختنه پسر

قبل از انجام ختنه، برگ رضایت آگاهانه پر می‌شود. خطرات، مزایا و روش کار به والدین توضیح داده می‌شود. در بعضی از شرایط، ختنه به تعویق می‌افتد. برای مثال، در نوزادان نارس تا زمان ترخیص از بیمارستان. نوزادانی که نقصی در آلت دارند ابتدا باید توسط جراح ویزیت شوند. اگر سابقه خانوادگی اختلال خون‌ریزی‌دهنده وجود دارد یا فرزندتان مشکلات خون‌ریزی دارد باید تا زمان اطمینان از نداشتن خطر خون‌ریزی متعاقب ختنه، انجام عمل ختنه به تعویق افتد.

علائم استرس و درد شامل گریه کردن، افزایش ضربان قلب و افزایش فشار خون در حین ختنه روی می‌دهد. به همین جهت، روش‌های کنترل درد در طی ختنه و پس از ان توصیه می‌شود. تا 3 ماهگی می‌توان از بی‌حسی موضعی (کرم یا تزریق) استفاده کرد، اما پس از آن معمولاً با بی‌هوشی عمومی انجام می شود.

عمل جراحی حدود 30-15 دقیقه طول می‌کشد و روش‌های متفاوتی دارد. پس از اتمام کار، یک پانسمان گازی گذاشته می‌شود. استفاده از چرب‌کننده (لوبریکانت) زیر گاز به پیش‌گیری از چسبیدن گاز کمک می‌کند. از روز اول می‌توان با هر بار تعویض پوشک محل ختنه را با آب ولرم شست. به‌طور طبیعی، شیرخوار در طی 12 ساعت از عمل ختنه ادرار می‌کند.

پس از 24 ساعت، گاز کنار گذاشته شده و چرب‌کننده برای 5-3 روز مستقیماً به آلت زده می‌شود. این کار کمک می‌کند تا این ناحیه تمیز بماند و پوشک به محل زخم نچسبد. در ابتدا، آلت قرمز می‌شود و در طی چند روز، دلمه زرد نرمی تشکیل می‌شود. این، طبیعی است و در مدت چند روز از بین می‌رود. در طی این مدت، والدین باید مراقب تشدید قرمزی، تورم، خون‌ریزی (بیش‌تر از یک چهارم اندازه پوشک) یا ترشحی که از بین نمی‌رود باشند. در صورت بروز هر یک از این موارد به پزشک مراجعه نمائید. معمولاً، پس از بهبودی مراقبت بیش‌تری لازم نیست.

این مقاله خوب بود؟ 7 5