عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت‌ها در کودکان است که در دخترها بیش تر از پسرها مشاهده می‌شود. عفونت ادراری به دو گروه عفونت مثانه که شایع تر و نیک انجام است و عفونت بافت کلیوی که مهم تر بوده و ممکن است با خطرهای آنی و دور دست همراه باشد طبقه بندی می‌شود.
علایم عفونت ادراری چیست؟
در “گرفتاری مثانه” سوزش ادرار، تکرر ادرار، ادرار کدر و بدبو، بی اختیاری ادرار، شب ادراری، ادرار خونی، نیاز فوری به تخلیه ادرار و درد زیر شکم وجود دارد و در گرفتاری خود کلیه‌ها یا عفونت کلیه معمولا بیمار دچار تب بالا، گاه لرز، استفراغ و بی‌حالی می‌شود.
توصیه می‌شود تا در همه شیرخواران و کودکان با تب بالا، مقاوم، طولانی یا بدون دلیل خاص عفونت ادراری مد نظر باشد. در شیرخوار دچار اسهال طول کشیده، افت وزن یا وزن نگرفتن و زردی طول کشیده دوران نوزادی عفونت ادراری نیز بررسی می‌شود.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
چگونه می‌توان عفونت ادراری را تشخیص داد؟
برای اثبات وجود عفونت ادراری به آزمایش و کشت ادرار نیاز است. روش های جمع آوری ادرار به ویژه برای انجام کشت شامل استفاده از کیسه‌های جمع آوری ادرار و سوند ادراری برای شیرخواران و استفاده از ظرف های استریل جهت جمع آوری نمونه وسط ادرار در سنین بالاتر می‌باشد. استفاده از کیسه ادراری به دلیل احتمال آلودگی کم ترین ارزش در تشخیص عفونت ادراری را دارد. بنابراین، بهتر است در مواردی که کشت ادرار با روش کیسه ادراری مثبت می‌شود از روش مطمئن تری برای تأیید آن استفاده کرد.
چرا تشخیص عفونت ادراری اهمیت دارد؟
کودکان دچار عفونت کلیه ها گذشته از مخاطرات ناشی از حمله یک میکروب به بدن در معرض خطر آسیب به کلیه‌ها در آینده هستند. این آسیب، می تواند خود را به صورت فشار خون بالا ویا نارسایی کلیه نشان دهد. دخترهایی که سابقه عفونت ادراری مکرر دارند ممکن است در آینده و در دوران بارداری دچار فشار خون بالا و سقط جنین شوند. بر این اساس، درمان عفونت ادراری و بهره گرفتن از راه های پیش گیری از عفونت ادراری در کودکان دارای اهمیت زیادی است.
چگونه می‌توان از عفونت ادراری پیشگیری کرد؟
بایستی عوامل مخاطره عفونت ادراری را شناخته و آنها را برطرف کرد. عواملی که مخاطره عفونت ادراری را زیاد می کنند عبارتند از: یبوست، نگه داشتن ادرار توسط کودک، رعایت نکردن بهداشت، تعویض دیر به دیر پوشک در شیرخواران، استفاده از لباس های تنگ و چسبان، نشستن کودک در لگن آب و وان، استفاده از استخر، استفاده از مواد شوینده محرک مانند صابون، شامپو و بتادین برای شستن محل ادرار کردن، شستشوی از عقب به جلوی مقعد و آلوده کردن پیشابراه با مدفوع. از سوی دیگر، وجود برخی اختلالات ساختمانی در دستگاه ادراری کودکان مانند برگشت ادرار از مثانه به کلیه ها، انواع تنگی ها در مسیر جریان ادرار و اختلالات عصبی مثانه می توانند زمینه ساز عفونت ادراری شوند.
آزمایش برای کودک با سابقه عفونت ادراری
انجام سونوگرافی و روش های عکس برداری دیگر با نظر پزشک معالج برای شناسایی این موارد الزامی است. درمان عفونت ادراری برحسب آن که مثانه و یا کلیه را درگیر کرده باشد متفاوت است. عفونت های کلیه با توجه به شدت و عوارض بیش تر نیاز به درمان قوی تر و بستری شدن در بیمارستان با صلاحدید پزشک معالج را دارند. استفاده از آنتی بیوتیک با میزان کم جهت پیشگیری از عفونت ادراری در بسیاری از موارد و براساس تشخیص پزشک نیاز می باشد. کودک دچار عفونت ادراری، می بایست برای یافتن ریشه آن و عدم عود بعدی، نه تنها در نوبت اول بلکه در آینده نیز به مدت کافی مورد مراقبت خانواده و پزشک قرار داشته باشد.
این مقاله خوب بود؟ 
3 
1
