هپاتیت B یکی از بیماری‌های خطرناکی است که متاسفانه ممکن است بیماران تا سالها از بیماری خود اطلاع نداشته باشند و در حقیقت ناقل بیماری بوده و باعث آلودگی افراد دیگر خواهند شد.
علائم و نشانه‌های بیماری هپاتیت B چیست؟ هپاتیت B حاد و مزمن چه تفاوتی با هم دارند؟ آشنایی با ویروس هپاتیت و نحوه فعالیت آن در بدن و نیز با آگاهی از نشانه‌های این بیماری می‌توانیم علاوه بر پیشگیری از آن، در صورت بروز و یا مشاهده این نشانه‌ها در دیگران، زودتر نسبت به درمان بیماری هپاتیت B اقدام نماییم.
هپاتیت به دو صورت بروز میکند
1-هپاتیت B حاد یا کوتاه مدت که در اغاز ابتلا به ویروس است
2-در صورت درمان نشدن هپاتیت B حاد به هپاتیت B مزمن یا طولانی مدت تبدیل میشود
برای مشاوره درمان با پزشک متخصص به بخش ویزیت آنلاین مراجعه نمایید
1-هپاتیت B حاد یا کوتاه مدت:
اکثر آلودگی‌های ویروس هپاتیت B حاد در ایالات متحده، میان نوجوانان و بزرگسالان مشاهده شده است. در این میان فقط حدود ۲۰ درصد از بیماران مبتلا، علائم شدید و یا زردی پوست (یرقان) را داشته‌اند. حدود نیمی از جوانان هرگز علائمی از خود نشان نمی‌دهند. 10 درصد دیگر بیماران فقط علائمی شبیه آنفلوآنزا دارند و نمی‌توان به صورت ظاهری بیماری آنها را تشخیص داد. مگر با انجام برخی آزمایش‌های خاص که موجب تشخیص بیماری هپاتیت B در آنها خواهد شد.
هنگامی که کبد آلوده، برخی از مواد رنگی و یا رنگ دانه‌ها را نمی‌تواند پاکسازی کند، یرقان ایجاد میشود. شایع‌ترین علائم هپاتیت B حاد عبارتند از:
کاهش اشتها،تهوع،احساس ضعف کلی و درد در بخش فوقانی سمت راست شکم (محل قرارگیری کبد). بیماران مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت B کمتر می‌توانند فعالیت‌های روزانه خود را انجام دهند و نیاز به استراحت بیشتری دارند. این حالت در هپاتیت نوع A و C کمتر به چشم می‌خورد.
گاهی بیماران مبتلا به هپاتیت B قبل از بروز یرقان دچار درد و تورم مفصل (آرتریت) می‌شوند. همچنین احتمال دارد کهیر یا خارش پوستی نیز در آنها ایجاد گردد.
همه این علائم در زمانی کمتر از ۳ الی ۷ روز ظاهر خواهند شد. عموما نشانه‌های بیماری هپاتیت B حاد بیشتر از دو الی سه ماه طول نخواهد کشید. چنانچه نشانه‌های بیماری بیش از چهار ماه ادامه پیدا کند، بیمار دچار عفونت حاد طولانی مدت و غیر طبیعی شده است.
در تعداد کمی از بیماران حدود کمتر از ۳ درصد آنها، با از بین رفتن سلول‌های کبد عفونت نیز شدیدتر میشود. با آگاهی از اینکه عوامل انعقادی به طور طبیعی در کبد ساخته می‌شوند، هنگامی که در هپاتیت B سطح این عوامل کاهش پیدا میکند، یرقان عمیق‌تر شده و بیماران به آسانی می‌توانند دچار خونریزی گردند. همچنین مقدار زیادی مایع در شکم (آسیب) و زیر پوست (ورم یا ادم) جمع میشود.
در کمتر از 1 درصد از بیماران، احتمال دارد هپاتیت زود گستر یا پیشرونده رخ دهد. این حالت که به ندرت اتفاق می‌افتد، باعث میشود در زمانی کوتاه کبد به طور کامل از کار بیفتد. در این بیماران فقط حدود نیمی از آنها می‌توانند زنده بمانند.
2-هپاتیت B مزمن یا طولانی مدت:
به عفونت ویروس هپاتیت B که بیشتر از ۶ ماه طول بکشد، هپاتیت B مزمن گفته میشود. پس از این زمان، احتمال از بین رفتن عفونت بسیار کم خواهد بود. تمامی ناقلین ویروس هپاتیت B، به بیماری مزمن کبد مبتلا نمی‌شوند. اکثر این افراد حتی علائمی از وجود بیماری نخواهند داشت. اما حدود ۲۵ درصد افراد ناقل ویروس هپاتیت B، به بیماری مزمن کبد مبتلا می‌گردند.
وضعیت جسمی این افراد با گذشت زمان بدتر شده و کبد روز به روز بیشتر فرسوده میشود. در این حالت کبد نمی‌تواند به طور معمول عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. به کبد شدیداً فرسوده، سیروز کبدی گفته میشود. در این شرایط به احتمال زیاد، کبد و طحال بیماران بزرگ خواهد شد. همچنین خوشه‌های ریزی از رگ‌های خونی در پوست ایجاد میشود که ظاهری شبیه به تار عنکبوت به وجود می‌آورد.
جدی‌ترین و خطرناک‌ترین عارضه عفونت ویروس هپاتیت B مزمن، سرطان کبد است. این نوع سرطان یکی از رایج‌ترین انواع سرطان مردان در دنیا است. با این وجود احتمال ابتلای بیمار به سرطان کبد کمتر از ۱۰ درصد است. بیماران مبتلا به هپاتیت B در صورتی که الکل مصرف کنند و یا سیگار بکشند، احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان کبد دارند.
وجود همزمان عفونت ویروس هپاتیت B و ویروس ایدز در یک فرد بسیار اندک است. ویروس هپاتیت B و یا به نوعی پادگن سطحی ویروس هپاتیت B در همه مایعات بدن فرد آلوده وجود دارد. این ویروس احتمالاً در بزاق، عرق، مایع منی، مایع مغزی – نخاعی، آسیب یا همان مایع در شکم، شیر، شیره گوارشی، مایع جنب و ادرار و حتی به ندرت و در مدفوع وجود خواهد داشت.
این مقاله خوب بود؟ 
2 
3
