علائم لارنژیت (التهاب حنجره)، معمولاً پس از ظهور نشانه های سرماخوردگی ساده و یا همراه با آن، ظاهر می‌شوند.
ممکن است درد و خارش گلو، تب، آب ریزش بینی، درد و کوفتگی بدن در لارنژیت (التهاب حنجره) بروز کند.
گاهی اوقات در عفونت باکتریایی، دشواری بلع نیز وجود دارد؛ همچنین بیمار ممکن است سرفه و خس خس کند و به طور مشخص صدا دورگه، گرفته و خشن شود.
در موارد بسیار نادر لارنژیت (التهاب حنجره)، در تورم حنجره ممکن است علائمی همچون انسداد مسیر راه های هوایی وجود داشته باشد. این پدیده بیشتر در نوزادان شیوع دارد و علت آن کوچکی بیش از حد قطر راه های هوایی در آنان است.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
در چنین مواردی، کودک ممکن است دچار افزایش شدید تعداد تنفس شود و به هنگام تنفس از ریه های وی صداهای بلند و پر فرکانسی (به نام استریدور) شنیده شود.
تشخیص لارنژیت (التهاب حنجره)، معمولاً با بررسی سابقه سرماخوردگی و در پی آن، خشونت صدا امکان‌پذیر است. گلو معمولاً قرمز و تا حدودی متورم است.
با گوش دادن به صداهای قفسه سینه و پشت از طریق یک گوشی پزشکی، می توان صداهای خس خس به هنگام تنفس را شنید. در بیماری طولانی مدت (لارنژیت یا التهاب حنجره مزمن) باید امکان وجود سل بررسی شود.
با استفاده از ابزاری به نام لارنگوسکوپ و معاینه مسیر هوایی می توان قرمزی، تورم، برآمدگی های کوچک بافتی که نودول نامیده می شود و حفراتی ملتهب به نام زخم را دید.
آزمایش پوستی خاص (آزمایش توبرکلوز) مواجهه احتمالی فرد با باکتری عامل سل را نشان می دهد.
این مقاله خوب بود؟ 
3 
2
