بیماری پارکینسون یک اختلال در حرکات است که با لرزش، خشکی بدن و کُندی غیرطبیعی حرکات
و ناپایداری تعادل بدن،مشخص می شود. پارکینسون یک بیماری پیشرونده است که به تدریج علائم آن افزایش میابد
این اختلال هنگامی رخ می دهد که به علل ناشناخته، مرگ سول های مراکز کنترل حرکت مغز، آغاز می شود.
بیماری پارکینسون معمولاً در اواخر دهه پنجم یا اوایل دهه ششم زندگی شروع می شود و موجب کاهش کنترل حرکات؛کاهش توانایی شروع سرعت و نرمی حرکت می شود. علائم بیماری پارکینسون حداکثر در ۱۵ درصد افراد سنین ۶۵ تا ۷۴ و تقریباً در ۳۰ درصد افراد سنین ۷۵ تا ۸۴ دیده می‌شود.
سیر بیماری بیماری پارکینسون:
علی‌رغم درمان دارویی، علائم بیماری پارکینسون در طول زمان بدتر می شود و به دارو درمانی کمتر پاسخ می دهد.
داروها بیشتر علائم بیماری را درمان می کنند. هرچند دارویی به نام سلژیلین، ممکن است تخریب جسم سیاه را قدری آهسته کند.
علائم روانی در مراحل آخر بیماری، اغلب مزاحم ترین علائم هستند که شامل اشکال در خوابیدن، کابوس شبانه، از بین رفتن بهره هوشی (زوال عقل)، توهم و عدم ارتباط با واقعیت (روان پریشی) است.
در ادامه به درمان های دارویی و جراحی ،علائم پارکینسون و علت پارکینسون پرداخته ایم
این مقاله خوب بود؟ 
3 
2
