در مورد علل اضطراب باید ابعاد روانی و فیزیولوژیک را با هم در نظر گرفت. اضطراب پدیده ای است که با انتظار دردناک وقوع اتفاقی ناگوار همراه است.
فراق اضطراب از ترس معمولی:
در نظریه روانکاوی، اضطراب با ترس فرق دارد. اضطراب، واکنش در مقابل خطری است که از درون شخص میباشد، و به صورت یک انگیزه ممنوع و غریزی که نزدیک است از کنترل خارج شود، وی را تهدید می کند. ترس از طرف دیگر، واکنش نسبت به یک خطر واقعی خارجی است که ممکن است جان یا سلامت شخص را به خطر بیندازد.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
این نوع تفکیک در عمل، همیشه امکان پذیر نیست؛ مثلا در اختلال فوبیا، موقعیت ترسناک، به صورت تهدیدی خارجی، احساس می‌شود؛ در حالی که ممکن است عامل ترس، اساساً خطری نداشته باشد یا خطر آن بسیار جزئی باشد.
در عین حال، موقعیتی جاری که به طور واضح، خطرناک است امکان دارد سبب تحریک انگیزه های غریزی فرد شود که حاصل اضطراب درونی اوست.
در هر دوره خاص از بیماری، اضطراب و ترس، ممکن است در ابعاد گوناگون و به صورت توأم وجود داشته باشند. از دیدگاه علمی و پزشکی، توجه به علل این موقعیت اضطرابی و واکنش هیجانی، بهتر از آن است که بدنبال تشخیص ترس یا اضطراب در بیمار و افتراق انها از هم باشیم.
اضطراب نقش اساسی در اعمال روانی دارد. اضطراب در نقش واکنش انسان نسبت به تهدید درونی که از انگیزه های غریزی ممنوع بر می خیزد ایجاد میگردد، همچنین اصطراب در خودآگاه به صورت درد روحی احساس می‌شود.
درد، عملکرد های دفاعی انسان را برمی‌انگیزد تا به منظور اجتناب از درد، غرایز را کنترل کند. اضطراب، به عبارت دیگر، به منزله علامت یا شاخصی برای انسان عمل می‌کند؛ هم به منظور برانگیختن دفاع‌های روانی و هم برای مؤثر و مفید بودن آن ها.
این مقاله خوب بود؟ 
2 
2
