پرخوری عصبی یا بیماری بولیما: علت و درمان پرخوری عصبی چیست؟

بسیاری از مردم گاهی اوقات پرخوری می کنند، اما مبتلا به پر خوری عصبی نیستند. بنابر تعریف ارائه شده توسط انجمن روان شناسی آمریکا، فرد مبتلا به پر خوری عصبی (بولیمیا) کسی است که مقادیر بسیار زیاد غذا را حداقل دوبار در هفته بخورد. و این عادت به مدت 3 ماه یا بیشتر تداوم داشته باشد.

بیماری پرخوری عصبی مثل بیماری بی اشتهایی مرضی ناشی از مشکلات روان و اعصاب می‌باشد. اما در بین این دو بیماری تفاوت های رفتاری، فیزیکی و روانی وجود دارد. و همچنین تشخیص بیماری بولیمیا بسیار مشکل‌تر است؛ زیرا افراد مبتلا به آن میتوانند  وزن طبیعی یا اضافه وزن داشته باشند و عادت پرخوری خود را با اسهال، استفراغ یا استفاده از ملین ها پنهان می کنند.

در واقع تا دهه ۱۹۸۰ میلادی بیماری بولیمیا حتی در میان پزشکان و متخصصان بهداشت و روان کاملاً شناخته شده نبود. افراد مبتلا به پر خوری عصبی می‌دانند که الگوی غذا خوردن آن ها غیر عادی است و اغلب پس از پرخوری احساس پشیمانی می‌کنند.

پرخوری عصبی برای این افراد باعث فرار از فشارهای روحی و فراموش کردن آن مشود و این وسوسه همیشه در آنان وجود دارد که با خوردن غذا ناراحتی ها و غم های خود را فراموش کنند. بسیاری افراد که پرخوری عصبی دارد از افسردگی، خشم های سرکوب شده، اضطراب و اعتماد به نفس پایین، به همراه تمایلی به کمال‌گرایی رنج می‌برند.

در حدود ۲۰ درصد از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز مشکلاتی در خصوص الکل و اعتیاد به مواد مخدر دارند. آنها نسبت به سایر افراد، بیشتر مستعد دست زدن به خودکشی هستند.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی نقشه پرخوری خود را به دقت طرح ریزی می کنند، در زمان و مکان خاصی می نشینند تا عادت مخفیانه خود را عملی کنند.
ممکن است از رستورانی به رستوران دیگر بروند یا از مکانی به مکان دیگر و در هر مکان دوست ندارند که در حال پرخوری دیده شوند. در واقع وقتی قصد دارند همه غذای خریداری شده را بخورند، ممکن است چنین وانمود کنند که در حال خرید برای مهمانی شام مفصلی هستند!

افراد مبتلا به پرخوری عصبی در طول پرخوری خود از غذاهای با قند و کربوهیدرات فراوان استفاده می‌کنند، مثل دونات ها، آب نبات، بستنی، نوشیدنی‌ها، شیرینی، پاپ کورن، نان؛ در واقع آن ها مقدار کالری و انرژی معمولی را که باید در طول روز مصرف کنند، چندین بار در روز مصرف می‌کنند.
آن ها بدون توجه به این که عادات تغذیه سالم چه می‌تواند باشد، تمایل دارند به سرعت و با پرخوری کار خود را انجام دهند و دهان خود را از غذا انباشته کنند، و بعضی اوقات بدون اینکه حتی مزه آن را بچشند، قورت دهند.

پزشکان می‌گویند که به آن ها درطول پرخوری احساس شادی و لذت دست می‌دهد. حسی شبیه «نشئه دوندگان» که برخی از مردم پس از ورزش به آن دست می یابند.

عوارض و خطرات بیماری پرخوری عصبی یا بولیمیا

این افراد ممکن است خودشان را وادار به استفراغکنند  که اغلب بعد از پرخوری انجام میشود، و می تواند باعث انواع مشکلات فیزیکی باشد، همانند آسیب معده و مری، سوزش طولانی مدت سردل، پارگی رگ های خونی در چشم ها، سوزش گلو، و آسیب مینای دندان به دلیل اسید موجود در استفراغ.

استفاده بسیار از ملین ها نیز می تواند خطرناک باشد و به گرفتگی عضلات، دردهای معده، مشکلات هضم غذا، از دست رفتن آب بدن و حتی مسمومیت بیانجامد.

با گذشت زمان بولیمیا می‌تواند سبب کمبود ویتامین و کمبود در مایعات حیاتی بدن شود که به نوبه خود می‌تواند به سکته و از کار افتادگی کلیه ها منجر شود.

علت بیماری پرخوری عصبی یا بولیمیا

برخی از محققان بر این باورند که نبود تعادل در مواد شیمیایی مغز علت اصلی پرخوری عصبی و انواع مشکلات دیگر در غذا خوردن است.
این ماده شیمیای که سروتونین نام دارد بر اخلاق و رفتار تأثیر می‌گذارد، تحت تأثیر داروهای ضد افسردگی و غذاهایی مشخص قرار دارد، اما اکثر بررسی‌ها در خصوص پرخوری عصبی بر ریشه های روانی آن متمرکز شده است.

بولیمیا برعکس بی اشتهایی عصبی به آن مراحل تهدیدکننده زندگی نرسیده، و بدین ترتیب اغلب نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست.

درمان بیماری پرخوری عصبی یا بولیمیا

عموماً درمان پرخوری عصبی به صورت روان درمانی و گاهی اوقات استفاده از داروهای ضد افسردگی است. افراد مبتلا به بولیمیا برعکس افراد دارای بی اشتهایی مرضی اغلب به مشکل خود اقرار می‌کنند و برای غلبه بر آن کمک می‌طلبند.

نتیجه برآوردهای انجام شده در خصوص میزان درمان پرخوری عصبی بسیار متفاوت است. برخی پژوهش‌ها نشان دهنده میزان پایین بهبودی بوده و سایر پژوهش‌ها نشان می‌دهند که معالجه مؤثر بوده است. حتی پس از درمان ظاهراً موفقیت‌آمیز، بیماری برخی از افراد مبتلا به بولیمیا دوباره برمی‌گردد.

این مقاله خوب بود؟ 4 2