بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا چیست؟ علائم و درمان بی اشتهایی عصبی

افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی که همان آنورکسیا نامیده میشود آن قدر به خودشان گرسنگی می دهند تا تقریباً مثل یک اسکلت شوند. اما تصویر ذهنی از خودشان چنان تحریف شده است که خودشان را چاق می بینند؛ حتی وقتی که لاغر و نحیف هستند.

لغت بی اشتهایی مرضی از لغتی یونانی آنورکسیا به معنی «فقدان اشتها» می آید. اما مشکل افراد مبتلا به بی اشتهایی مرضی این نیست که آنها گرسنه هستند، بلکه آن ها از ترس چاق شدن به خود گرسنگی می دهند حتی وقتی که شدیداً کم وزن هستند.

برخی از آن ها به طور کلی از خوردن امتناع می ورزند؛ بعضی نیز فقط با استفاده از تکه های کوچک میوه و سبزیجات یا نوشابه های رژیمی، تغذیه می کنند. علاوه بر روزه، ممکن است تمرین های توان فرسایی انجام دهند تا وزن خود را به طور غیرعادی پایین نگه دارند.آنها همیشه نگران اضافه وزن خود هستند، صرف نظر از این که چه قدر وزن از دست می‌دهند.

عوارض و خطرات آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

این گرسنگی که به خود تحمیل می‌کنند عوارض وخیمی بر بدن آن ها به وجود می‌آورد. پوست خشک و پوسته پوسته می شود. عضلات رو به تحلیل می روند. رشد استخوان ها متوقف می‌شود و ممکن است شکننده شوند. قلب ضعیف می شود.

بدون وجود چربی در بدن برای عایق بندی، گرم نگه داشتن بدن مشکل می‌شود. در واکنش به درجه حرارت پایین بدن، موهای کرکی شروع به روییدن روی صورت، پشت و بازوها می‌کنند. قاعدگی در زنان متوقف شده و ممکن است به نازایی دائمی منجر شود.

امکان گرفتگی عضلات، سرگیجه، خستگی مفرط، و حتی صدمات مغزی، از کار افتادگی کلیه ها و قلب وجود دارد. بر اساس برآوردی، ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا مستقیماً در نتیجه گرسنگی کشیدن یا بر اثر خودکشی می میرند.

علت آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

محققان بر این باورند که بیماری بی اشتهایی عصبی ناشی از ترکیبی از عوامل زیست شناختی، روان شناسی و اجتماعی است.
بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از خانواده‌هایی می‌آیند که در آن ها والدین بسیار محافظه‌کار بوده و انتظارات بسیار غیرواقعی از فرزندان خود دارند.

به نظر می‌رسد، بیماری در برخی از خانواده‌ها رواج دارد به طوری که محققان را به این باور سوق می‌دهد که بیماری ممکن است اساسی ژنتیکی داشته باشد.

اغلب به نظر می رسد که بیماری بی اشتهایی عصبی زمانی ظاهر می شود که فردی جوان، فشار روحی را تجربه کند. مثلاً نقل مکان به شهری جدید، تعویض مدرسه، یا ورود به بلوغ جنسی. اعتماد به نفس پایین، ترس از دست دادن کنترل، و ترس از بزرگ شدن از مشخصه های رایج افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی است.
نیاز به تأیید شدن همراه با کمال گرایی فرهنگی در مورد لاغری مفرط نیز می‌تواند به بروز بیماری کمک کنند.

درمان آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

درمان ساده بیماری بی اشتهایی مرضی خوردن است، اما این آخرین چیزی است که فرد مبتلا به بی اشتهایی مرضی تمایل به انجام آن دارد. این که فرد خودش در صدد درمان باشد، امری غیرعادی است.

معمولاً یک دوست، اعضای خانواده یا معلم روند درمان را شروع می کند. اغلب بستری شدن در بیمارستان، همراه با روان درمانی و مشاوره خانوادگی مورد نیاز است تا بیماری تحت کنترل قرار گیرد. اگر حیات فرد بیمار در معرض خطر است، ضروری است که غذا را به زور به او خوراند.

تقریباً ۷۰ درصد از بیماران مبتلا به بی اشتهایی مرضی که در حدود شش ماه تحت مداوا هستند به وزن طبیعی خود برمی گردند. با این حال، انتظار می‌رود حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد دچار عود این بیماری شوند.

این مقاله خوب بود؟ 4 2