ویروس آنفلوانزای مرغی جزء خانواده اُرتومیکسوویریده، جنس آنفلوانزا ویروس آ است که فقط گونه ای به نام ویروس آنفلوانزای آ دارد. همه جهان گیری های گذشته را ویروس آنفلوانزای آ ایجاد کرده است.
این ویروس ۸ قطعه ژنومی دارد که امکان نوترکیبی در یاخته آلوده به بیش از یک ویروس را فراهم می‌آورد. این ویروس در محیط، نسبتاً ناپایدار و در شرایط گرما، PH اسیدی، خشکی و در معرض ضدعفونی کننده هایی چون فرمالین و ترکیبات یددار از بین می‌رود.
ویروس آ آنفلوآنزا بر اساس واکنش های سرم شناسی گلیکو پروتئین های سطحی هماگلوتینین (HA) و نورآمینیداز (NA) به زیر گونه هایی تقسیم می‌شود.
تاکنون ۱۶ زیرگونه هما گلوتینین و 9 زیر گونه نورآمینیداز شناسایی شده است. دو پروتئین سطحی هماگلوتینین و نور آمینیداز، مسئول اتصال ویروس به گیرنده‌های یاخته میزبان و جداسازی و آزاد سازی ویروس های جدید از یاخته هستند. علاوه بر این، در ایجاد ایمنی محافظت کننده نیز نقش مهمی دارند.
ژن هماگلوتینین نقش مهمی در بیماری زایی ویروس آنفلوانزا دارد. شکسته شدن HA0 به دو پروتئین HA1 و HA2 برای عفونت زایی و تکثیر ویروس، ضروری است.
تفاوت کلیدی ویروس‌های آنفلوانزای مرغی فوق حاد با تحت حاد حضور چندین آمینو اسید بازی در محل شکسته شدن ژن هماگلوتینین است که سبب می‌شود پروتئازهای فورین که در اکثر یاخته های اندام های احشایی، دستگاه عصبی و قلبی – عروقی وجود دارند ژن هماگلوتینین ویروس های فوق حاد را بشکنند در حالی که، ژن هماگلوتینین ویروس های تحت حاد فقط به وسیله پروتئازهای شبه تریپسین موجود در جایگاه های کالبدشناسی ویژه مانند اپی تلیوم تنفسی و گوارشی شکسته می‌شوند.
حضور این آمینو اسید های بازی در محل شکسته شدن ژن هماگلوتینین عامل افزایش حدت و تکثیر ویروس در اندام ها و بافت هایی است که در حالت معمول درگیر نمی شوند.
یک جهش نقطه ای کوچک در ژن هماگلوتینین و تجمع آمینو اسید های بازی در محل شکستن آن در سیر تکاملی در طی زمان، می‌تواند سبب تبدیل ویروس تحت حاد به فوق حاد شود.
این مقاله خوب بود؟ 
4 
2
