آنفولانزا بیماری حاد تنفسی که در اثر ویروس های آنفولانزا، ایجاد میشود.
این بیماری باعث ناخوشی شدید و مرگ در بین کودکان کم سن و افراد مسن می شود. ویروس آنفلوانزا تاکنون در برابر روش های کنترل، مقاومت کرده است.وقتی ویروس آنفلوانزا استنشاق می شود، به سلول های دستگاه تنفس فوقانی (بینی و حلق) حمله می کند،و
علائم شدید آنفلوانزا مانند
- خستگی
- تب و لرز
- سرفه خشک
- و بدن درد
را ایجاد می کند.آنفولانزا دو تا سه روز دوره نهفته دارد به این معنی که فرد مبتلا است اما هنوز علائم آنفولانزا را نشان نمیدهد.
شما میتوانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
پس از آن علائم اولیه آنفولانزا شامل:
- سردرد
- لرز
- و سرفه خشک
- همراه با تب
ظاهر میشوند. این علائم آنفولانزا ممکن است در ظرف ۲۴ ساعت، در کودکان بر طرف یا طولانی شود و بیش از ۵ روز درجه حرارت بالا باقی بماند.با فروکش کردن تب، گرفتگی بینی و گلو درد نیز ظاهر میشود. همچنین بزرگ سالان ممکن است کوفتگی و بی قراری داشته باشند. اگر عوارض آنفولانزا ایجاد نشود، بیمار ممکن است به طور کامل، در ۷ تا ۱۰ روز بهبود یابد؛ اما بعضی از افراد ممکن است برای مدت طولانی، احساس ضعف و خستگی کنند.
بیشتر بخوانید:
عوارض آنفولانزا که ممکن است به خصوص در کودکان ایجاد شوند، در جدول نشان داده شده است. درد عضلانی در هر ناحیه ای از بدن، ممکن است مشاهده شود اما شایع ترین محل آن
- ساق پا
- و ناحیه کمری – خاجی است
درد مفصل نیز ممکن است ایجاد شود. اختلالات ریه نیز ممکن است تا چند هفته پس از آنفولانزای، ادامه داشته باشد.
ویروس آنفلوانزا
از طریق دستگاه تنفس وارد بدن میشود که در صورت وجود آنتی بادی بر علیه آن (تولید شده در ابتلای دفعه قبلی) از بین می رود.اگر ویروس از بین نرود، قسمت فوقانی دستگاه تنفسی عفونی و ملتهب میشود و در اثر این عفونت، آسیب جدی و از بین رفتن وسیع لایه پوشاننده دستگاه تنفس است.
انتقال ویروس آنفولانزا از طریق قطره ها و ذره های ریز آب در هاو است. تجربه نشان می‌دهد که ذرات ریز معلق (کمتر از ۱۰ میکرون) نسبت به ذرات بزرگ تر، بیشتر ایجاد عفونت آنفولانزا می‌کنند. انتقال آنفولانزا از طریق دست دادن و سایر تماس های شخصی و حتی لباس نیز امکان پذیر است.
بدن انسان با استفاده از دستگاه ایمنی و سایر ساز و کارها به عفونت‌های آنفلوانزا، پاسخ می‌دهد. دستگاه تنفسی تحتانی (ریه ها) به ندرت آسیب جدی می‌بیند، ویروس آنفلوانزا مقاومت دستگاه تنفس را کاهش می دهد و در نتیجه به عفونت باکتری ها، فرصت فعالیت می‌دهد.
قربانیان آنفلوانزا، مستعد ابتلا به عفونت های دیگر نیز هستند که به طور بالقوه، زندگی را به خطر می اندازد.اگرچه آنفلوانزا در معده یا روده باعث دل درد و درد معده و همچنین اسهال می شود، اما ویروس آنفلوانزا به ندرت، باعث بروز علائم ورم روده می‌گردد. به احتمال زیاد، چنین علائمی به علت وجود میکروب ها و ویروس های دیگری که همزمان فعلا میشوند، بروز می‌کنند.
خطرات و عوارض جدی آنفولانزا چیست؟
از شایع ترین عوارض آنفلوانزا، ذات الریه است که ممکن است به شکل ذات الریه ویروسی، ذات الریه با عفونت باکتری و یا ذات الریه ترکیبی! باکتریایی همراه ویروسی باشد.همچنین ممکن است مننژیت (التهاب مغز)، یا التهاب نخاع و سندروم گیلن – باره نیز ایجاد شود.
اگر اپیدمی آنفولانزا ایجاد شود، افراد مسن و سایر افراد پرخطر، بیشتر به بیماری مبتلا میشوند و ممکن است دچار عوارض دائمی در اندام های حیاتی (مانند ریه یا مغز) و حتی مرگ شوند.عوارض آنفلوانزا اغلب در پی عفونت‌های میکروبی دستگاه تنفسی (ریه)، ایجاد می شود.علائم عفونت تنفسی با باکتری، اغلب زمانی ظاهر میشود که به نظر می‌رسد بیمار رو به بهبود است.
بیشتر بدانید:
این علائم شامل
- تب بالا
- لرز شدید
- دردهای سینه مرتبط با تنفس
- و سرفه فعال با خلط غلیظ به رنگ سبز مایل به زرد هستند.
در صورت بروز این علائم در آنفولانزا، باید مراقبت‌های پزشکی انجام شوند. عفونت های دیگر، مانند عفونت سینوس یا عفونت گوش نیز ممکن است نیازمند دخالت‌های پزشکی باشند.آنفلوانزا می‌تواند مشکلات قلب و ریه، و دیگر بیماری‌های مزمن را وخیم تر کند که این مسئله دلواپسی خاصی برای بیماران سالخورده است.در مورد کودکان و نوجوانان، باید مراقب علائم “سندروم ری” نیز باشم (که عارضه ای نادر اما جدی است)
بیشتر بخوانید:
علائم “سندروم ری” عبارت اند از:
- تهوع و استفراغ
- و علائم شدیدتر آن، مشکلات عصب شناختی مانند گیجی و هذیان است
این سندروم به علت استفاده از آسپرین برای تسکین علائم آنفلوانزا ایجاد میشود.افراد سالم زیر ۶۵ سال، که به دستورالعمل‌های درمانی مناسب توجه می کنند، اغلب به عوارض بلندمدت مرتبط با عفونت‌های آنفلوآنزا مبتلا نمی‌شوند، کهن سالان و بیمارانی که بیماری های طولنی مدت دارند، نسبت به عفونت ها و دیگر عوارض آنفولانزا در خطر بیشتری هستند، اما آن ها نیز می‌توانند از بهبودی کامل بهره‌مند شوند و علائم آنفولانزا بطور کامل خوب شود.
اکثر مردم بعد از عفونت‌های آنفلوانزا بهبودی کامل حاصل می کنند، اما نباید به آن بی توجه بود زیرا آنفلوانزا بیماری جدی است و تقریبا از هر 1000 فرد مبتلا، یک مورد، به مرگ انجامیده است.
آزمایش تشخیص آنفولانزا
اگرچه آزمایش های ویژه ای برای تشخیص نسل ویروس های آنفلوانزا از روی نمونه های تنفسی وجود دارند، اما پزشکان به طور خاص، برای تشخیص بیماری، متکی به دسته ای از علائم آنفلوانزا و همچنین شایع شدن این بیماری در جامعه هستند.آزمایش های خاصی برای تعیین نوع آنفلوانزا در اجتماع مفید است اما برای درمان فردی کار زیادی انجام نمی‌دهند.پزشکان ممکن است برای تشخیص عفونت باکتری ها، آزمایش هایی از قبیل کشت گلو را اعمال کنند.
بهترین و ساده ترین درمان انفولانزا
لازم است بیمار مبتلا به آنفلوانزا چرخه بیماری را طی کند. علائم آنفولانزا می‌توانند از طریق استراحت و مرطوب نگه داشتن مناسب محیط تسکین پیدا کند.بخور، تنفس را راحت تر می کند و مسکن ها نیز برای درد ها، نتیجه بخش هستند. بیمار معمولاً میلی به غذا ندارد، اما باید تلاش کرد تا غذاهای مغذی مصرف شود. نباید انتظار بهبودی سریع داشت. بازگشت خیلی سریع به فعالیت‌های معمول، باعث عود آنفولانزا یا عوارض ناشی از آن می شود. میتوانید از این درمان های خانگی آنفولانزا استفاده کنید.
از آنجا که آنفلوانزا نوعی عفونت ویروسی است، استفاده از آنتی بیوتیک ها در درمان آن، بی فایده است. با وجود این، از آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت باکتری ها (در صورت وجود) استفاده می شود.داروهایی که برای تسکین علائمی مانند درد و سرفه، ساخته شده اند، تقریباً باعث تسکین علائم آنفولانزا میشوند با وجود این، باید از داروهای حاوی الکل ،به علت تأثیرات خشک کننده الکل، پرهیز کرد.
بهترین دارو برای درمان علائم آنفولانزا
فقط مسکن‌هایی مانند
- آسپرین
- استامینوفن
- یا ناپروکسن
هستند. معمولاً آسپرین بدون تأیید پزشک برای افراد زیر ۱۸ سال به علت ارتباط آن ها با “سندروم ری” تجویز نمی‌شود.این عارضه نادر مرتبط با آسپرین در کودکانی که مراحل بهبود بیماری آنفلوانزا را طی می کنند، دیده می شود. برای اطمینان، باید برای درمان علائم آنفولانزا در کودکان، به آن ها استامینوفن یا ایبوپروفن داد.
دو نوع داروی ضد ویروسی برای درمان آنفولانزا در ایالات متحده به بازار عرضه شده اند. این داروها می‌توانند در درمان آنفولانزا در بیمارانی که دستگاه ایمنی ضعیفی دارند یا افرادی که در خطر پیشرفت عوارض جدی آنفلوانزا هستند اما ممکن است نسبت به واکسن آنفلوانزا، حساسیت داشته باشند، مفید باشند.
اولین نوع از این داروها آمانتادین هیدروکلراید است، که با نام
- سیمترال (شربت)
- سیمادین (کپسول)
- و آمانتادین هیدروکلراید (کپسول و شربت)
به بازار عرضه شده اند.دومین نوع داروی ضد ویروسی ریمانتادین هیدروکلراید است، که نام تجاری آن فلوماندین (قرص و شربت) است. این دو نوع دارو از نظر شیمیایی به یکدیگر مرتبط اند و فقط در برابر ویروس‌های آنفلوانزای نوع آ مؤثر هستند.
بیشتر بخوانید:
ذات الریه و پنومونی: درمان و علت پنومونی و پیشگیری از آن چگونه است؟
هر دو نوع دارو عوارض جانبی از جمله
- حالات عصبی
- اضطراب
- منگی
- و تهوع دارند
این عوارض با احتمال بیشتری با داروی آمانتادین، به وقوع می پیوندند.
عوارض جانبی شدید
- سکته
- هذیان
- و توهم هستند
که به ندرت اتفاق می‌افتند و تقریباً همیشه، محدود به افرادی هستند که مشکلات کلیه، اختلالات قلبی، مغزی یا روانی دارند.
این مقاله خوب بود؟ 
5 
1
