هرچند موارد خفیف یا بدون علامت ابتلا به آمیب ممکن است به درمان نیاز نداشته باشند، اما به علت احتمال گسترش بیماری،
معمولاً از داروهای کشنده آمیب برای درمان استفاده می شود.
در موارد شدیدتر مانند اسهال خونی آمیبی، علاوه بر دارو، از درمان های کمکی برای جبران مایعات و خون از دست رفته بدن هم
استفاده می شود.
همچنین بیماران مبتلا به آبسه آمیبی کبد برای درمان نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. درمان ابتلا به آمیب در خارج روده
ممکن است پیچیده باشد و بسته به محل عفونت آمیب در بدن از دارو های متفاوتی برای از بین بردن انگل استفاده می شود.
شما می‌توانید سوالات خود را از بهترین پزشکان متخصص بپرسید
دارو های درمان آمیب
داروهایی که برای درمان ابتلا به آمیب استفاده می شود به دو گروه تقسیم می‌شوند:
آمیب کش های روده ای:
این داروها بر روی آمیب های داخل حفره روده یا لوله گوارش مؤثرند و شامل
- دی لوکسانید فورات
- یدوکینول
- مترونیدازول
- پارومومایسین
هستند.
حتما بخوانید:
- ابتلا به آمیب چیست و چه خطراتی دارد؟ آمیبیاز چیست و چگونه انسان مبتلا میشود
- علایم ابتلا به آمیب روده ای و آمیب در خارج روده چیست؟
آمیب کش های بافتی:
آمیب کش های بافتی برای درمان عفونت های آمیبی کبد و سایر بافت های بدن، استفاده می‌شوند و شامل
- امتین
- دهیدرو امتین
- مترونیدازول
- کلروکین
هستند که مترونیدازول داروی ارجح است.
از آنجا که این داروها بالقوه آثار جانبی شدیدی دارند، بیمارانی که امتین یا هیدرو امتین مصرف می‌کنند نیاز به بستری شدن و کنترل
علائم قلبی دارند.
مشخص شده که کلروکین، مفیدترین دارو در درمان آبسه آمیبی کبد است اما عوارض زیادی دارد. بیماران مصرف‌کننده مترونیدازول،
باید از مصرف الکل پرهیز کنند؛ زیرا ترکیب دارو و الکل باعث تهوع، استفراغ و سردرد میشود.
بیشتر بیماران در طی یک دوره درمانی 7 تا 10 روزه با مصرف ترکیبی از آمیب کش های روده ای و کبدی دریافت می‌کنند تا بهبودی
حاصل شود.
و به منظور بررسی تأثیر درمان دارویی بر بر نابودی آمیب، مراقبت ها و پی گیری‌های بعدی ۲ تا ۴ هفته بعد از پایان درمان دارویی
توصیه میشود، این پی گیری ها شامل آزمایش های دوره ای مدفوع است.
حتما بخوانید:
پیشگیری از ابتلا به آمیب چگونه است
رعایت بهداشت فردی و اجتماعی برای پیشگیری از آمیب ضروری است.
مراقبت های فردی اختصاصی شامل موارد زیر است:
• تصفیه آب آشامیدنی، با فیلتر کردن، جوشاندن یا با افزودن کلر.
• آداب درست مصرف کردن و تهیه غذا. شامل ممانعت از آلودگی غذا به وسیله مگس‌ها ،پخت کامل غذا، شستن دست ها بعد از اجابت مزاج و قبل از پختن یا خوردن غذا، اجتناب از مصرف غذاهای خام یا پوست نکنده در زمان سفر به کشورهایی با شیوع بالای ابتلا به آمیب.
• رعایت اصول دفع فاضلاب انسانی و عدم استفاده از کود انسانی برای رشد سبزی ها، ضد عفونی کردن سبزی ها.
افرادی که با بیماران مبتلا به آمیب تماس دارند، اعضای خانواده فرد مبتلا و شریک های جنسی افراد آلوده باید از نظر وجود آمیب در دستگاه گوارش ،آزمایش شوند.
روش های ایمن سازی یا پیشگیری از آمیب بوسیله دارو که قبل از ابتلا به آمیب بتوانند از عفونت آمیب ممانعت کنند، وجود ندارند.
علاوه بر این، افراد بیمار می توانند مجدداً آلوده شوند.
این مقاله خوب بود؟ 
14 
7
