گره دهلیزی – بطنی به طور طبیعی مسیری است که اجازه می دهد موجب دپولاریزه کننده از طریق دهلیزها به بطن ها هدایت شود.
در مواردی وجود مسیرهای ناهنجار بافتی یا تنه‌های کنارگذر، باعث ظهور مسیر های اضافی هدایت جریان می‌شود. این گونه مسیرهای کنارگذر ممکن است یک طرفه باشند و یا جریان الکتریکی را در هر جهت هدایت کنند.
در این حال، آریتمی های باز ورودی از این گونه تنه‌های کنارگذر به مثابه بازویی برای مدارهای باز ورود بهره می‌گیرند.
نشانگان ولف – پارکینسون – وایت شایع‌ترین تظاهر بالینی این گونه مسیرهای فرعی یا تنه‌های کنارگذر جریان الکتریکی است. این بیماری، شایع ترین شکل آریتمی بطنی پره اکسیتاسیون (فعال شدن زودرس بطن ها) است که در همه سنین روی می‌دهد.
این اختلال، شایع ترین علت آریتمی های تندی ضربان قلب در شیرخواران و کودکان نیز محسوب می شود. نشانگان ولف – پارکینسون – وایت می‌تواند به صورت اسپورادیک (تک گیر) و یا خانوادگی دیده شود و علائم آن عبارتند از: تپش قلب، تپش ناگهانی کوبنده، احساس سبکی سر و تنگی نفس در کنار اضطراب.
این اختلال در مواردی نادر منجر به مرگ ناگهانی نیز شده است. جهش‌های آدنوزین منوفسفات فعال شده پروتئین کیناز با نشانگان پره اکسیتاسیون بطنی همراه اند.
در برخی پژوهش‌ها معلوم شده است که جهش در یکی از زیر واحدهای تنظیمی ژن مربوط، تأثیری ویژه در بروز اختلال های هدایتی قلب و به ویژه این نشانگان داشته است.
این مقاله خوب بود؟ 
2 
2
